Semi-vrijwilligerswerk

Zaterdag was het SummerJazz, een jaarlijks terugkerend Leids festival in de Leidse Hout. Dit is typisch een activiteit waar ik voordat ik raadslid werd niet zo veel mee deed, om de eenvoudige reden dat ik niet van jazz houd (ik beweer altijd dat ik daar te jong voor ben, maar 1. dat is al lang niet meer zo en 2. ik weet ook wel dat dat onzin is, maar je moet toch een reden geven als je een volledig muzikaal genre in een veeg afschrijft, al is 3. ik word er soms een beetje zenuwachtig van het meest in overeenstemming met de werkelijkheid), maar sinds ik de cultuurportefeuille heb vind ik dat ik min of meer verplicht ben om mijn neus ook op evenementen waar ik zelf misschien niet zoveel mee heb te laten zien. En uiteindelijk is het allemaal niet zo erg: muziek en foodtrucks in de open lucht, met een enthousiast publiek. Omdat ik best bereid ben om meer te doen dan alleen een beetje op een festival rondlopen, en omdat fractiegenoot L nu vrijwilligerscoördinator is bij SummerJazz en in die hoedanigheid de leden van D66 op zijn lijst heeft geterroriseerd, heb ik me ook dit jaar weer aangemeld om een bijdrage te leveren. Er zijn allerlei taken waar je uit kan kiezen, waarbij ik vermoed dat bardiensten het populairst zijn, maar ik zit het liefst bij de kassa om met een vrolijk t-shirt (ja, gratis dingen, daar ga ik sowieso voor) aan muntjes of kaartjes te verkopen.

WerfPop, een ander jaarlijks terugkerend Leids festival in de Leidse Hout, biedt raadsleden elk jaar een zogeheten VIP-arrangement aan, wat neerkomt op een rondleiding en de mogelijkheid om een uur lang muntjes te verkopen. SummerJazz heeft een andere aanpak, want als je je daar aanmeldt om te helpen, ben je gewoon een vrijwilliger zoals alle andere vrijwilligers, dus niks rondleiding en niks light-programma: je krijgt gewoon een dienst van 4 uur lang. Ik had er helemaal geen zin in, want hoewel ik het leuk vind om een bijdrage te leveren, had ik me verheugd op een iets kleinere bijdrage, en het feit dat ik baalde van de lengte van de shift had een vernietigende invloed op mijn motivatie. Maar ja, ik had het nou eenmaal toegezegd, en dan moet je niet zeiken, ook als je ’s avonds 5 kilometer gaat rennen en je de eerste dienst moet nemen zodat je direct daarna weg kan gaan om je daarop voor te bereiden. Gelukkig mocht ik de hele shift in een leuke pipowagen bij de ingang doorbrengen met drie gezellige mensen, en kon ik tot twee keer toe even over het terrein wandelen en een klein glaasje wijn proeven en naar de muziek luisteren. Dus dat viel allemaal wel mee, en we kregen zowaar een BN-er aan de kassa, want zo werkt dat bij SummerJazz: niemand krijgt een VIP-arrangement, ook Jochem Myjer niet. Dat is een geruststellende gedachte.