Culinair

Ik hou van koken. En ik doe het ook al heel lang – mijn moeder vertelt altijd dat ik, toen ik een jaar of 10 was, na 2 happen van een maaltijd die kennelijk niet liefdevol genoeg in elkaar gezet was, tegen haar zei ‘ja, dit eet ik dus niet’ en vervolgens zelf ben gaan koken. Toen ik ging studeren had ik een vriend die me eigenlijk alleen maar verdriet heeft bezorgd, op een ding na: hij hield ook erg van koken en ik heb op culinair gebied van hem heel veel geleerd. Sindsdien kook ik met ontzettend veel plezier, en ik heb zelfs twee bedrijven die met koken en eten te maken hebben.

Ik heb voor mezelf de term personal chef bedacht, en ik ben in te huren als kok aan huis. Ik kook op verzoek wat mensen maar willen, van een sjiek diner tot een congreslunch, van een Thais buffet tot een Engelse Sunday Lunch (en ja, dat is wel lekker – we gaan hier niet lelijk doen over de Engelse keuken), van een intiem soirée voor een man of zes tot een 21 diner voor 25 corps-meisjes. Alles kan, en ik vind het ontzettend leuk om samen met mensen tot een mooi menu te komen.

Toen mijn bedrijf nog spooons at home heette, heb ik mezelf ooit uitgedaagd om een manifest te schrijven over hoe ik over eten en koken denk. Dat is gelukt, en het vat mijn ideeën wel zo’n beetje samen. Voor jezelf koken is voor jezelf zorgen, en wie vieze spullen in zijn lichaam stopt gaat verkeerd om met iets waar hij er maar een van heeft. En dat is zonde.