Trots op mezelf – februari

In de blog over mijn goede voornemens lanceerde ik, onder meer, het project dat ik trots wil zijn op hoe ik eruit zie. Dat is natuurlijk een doorlopend project, dat ik heus niet ineens kan hebben afgerond, maar het heeft me wel geïnspireerd om elke maand zo rond het midden van de maand aan jullie de redenen waarom ik trots op mezelf ben te presenteren. Want luister, als je jezelf geen schouderklopjes geeft, wie gaat het anders doen? Ik heb er weer een behoorlijk eventful periode opzitten, dus genoeg om trots op te zijn!

1. Ik heb binnen de 52 weken die ervoor stonden (er kwam elke week een les uit en ik heb in week 52 de laatste les gedaan) de Nationale Tekenchallenge van Studio Leff afgerond. Het was de bedoeling dat ik elke dag zou tekenen, dat is dan op zich niet gelukt, maar ik ben keurig elke zaterdag met mijn teken-Moleskine gaan zitten en heb het filmpje van de week gekeken en meegerekend. En ik heb er volgens mij best wel veel nieuwe skills mee opgedaan, dus daar ben ik trots op. Maar nog wel het meest dat ik het keurig binnen het jaar af heb gekregen.
2. Ik heb mezelf een nieuwe gewoonte aangeleerd, en dat is dat ik op dagen dat ik het koffiezetapparaat thuis schoonmaak op dagen dat ik er een cappuccino mee zet. Dan maak ik het stoompijpje schoon, leeg ik de lekbak en gooi ik de capsuleopvangbak leeg. Ik snap ook wel dat dit niet echt next-level adulting is, maar ik had geen systeem en daarom kreeg het apparaat echt te weinig liefde. Ik heb het ook meteen ontkalkt toen het erom vroeg (het apparaat heeft een schermpje en is nogal communicatief) in plaats van wachten tot het echt moest.
3. Ik heb sinds 15 januari ongelooflijk veel dingen gedaan op school: de wervingsactiviteiten zijn vol bezig, er was een bezoek van de minister van Onderwijs, de nieuwe website ging online, er was een toetsweek die nakijkwerk genereerde, ik had kennismakingsgesprekken met mijn team en ik heb een eerste versie van een plan dat ik moet schrijven gegenereerd. Dat waren voor een groot deel nieuwe dingen voor mij, en hoewel ik het soms spannend vond, is het altijd gelukt en ben ik er relatief vrolijk onder gebleven.
4. Maar dan ben ik ook trots op het feit dat ik, op de momenten dat ik het allemaal niet meer zag zitten en dat het allemaal wat veel werd, daarvan gewoon melding heb gemaakt en om hulp heb gevraagd. Dat vind ik niet makkelijk, maar het was wel nodig en wat dan wel fijn was om te weten is dat ik ook daadwerkelijk hulp krijg als ik erom vraag en dat het in mijn team acceptabel is om aan te geven dat het even lastig is.
5. Ik heb mijn FitBit afgedaan. Ik heb nog steeds een Apple Watch, maar voor een project van school droeg ik links het ene apparaat en rechts het andere. Zodra dat project was afgelopen heb ik de FitBit afgedaan, losgekoppeld en weggegeven. Er bestaat ook zoiets als te veel data, en nu ik mezelf en mijn eten niet meer de hele tijd weeg, hoef ik ook al die andere informatie niet zo neurotisch bij te houden. Op de Apple Watch heb ik alle gezondheidsmeldingen uitgezet; ik ben gezond, ik beweeg genoeg, en dat hoeft Steve Jobs me niet 5 keer per dag te vertellen.
6. Ik heb nog steeds geen corona ontvangen en ben buitengewoon trots op mijn ‘covidcorn’-status.