Leren van kunst

Een museum is mijn happy place. Ik vind het heerlijk om in een museum rond te lopen, gewoon, zonder audiotour, in mijn eigen gezelschap, en dan kijken naar alles wat er te zien is. Het hoeft overigens niet per se alleen, want iedereen loopt toch in zijn eigen tempo, dus ik heb er weinig last van als er iemand met me mee gaat. In musea zijn mooie dingen te zien: kunstwerken waar ik over na kan denken, waarvan ik de techniek kan bewonderen, die ik lelijk kan vinden of juist schitterend. Het enige wat me gemiddeld drie keer per museumbezoek stoort is de hardop pratende boomers, want ik vind het niet te verkroppen dat ik nu last heb van het gedrag van de mensen die mij ooit hebben geleerd hoe ik me in een museum moet gedragen. Maar zelfs met deze irritatie kan ik altijd genieten van een museumbezoek, dus toen ik op Instagram de mogelijkheid om er ook iets van te leren tegen kwam, wist ik meteen dat ik me moest aanmelden. Machella Boot biedt een programma aan dat ‘art-based learning’ heet, en hoewel ze bewust vaag is over wat het daadwerkelijk inhoudt, leek het me echt wat voor mij: ik hou van kunst en ik hou van leren, dus als iemand beide dingen weet samen te voegen, ben ik erbij. En ‘erbij’ betekende in dit geval concreet een bezoek aan het Kunstmuseum Den Haag, op de dag voordat het schooljaar informeel zou beginnen, dus het kwam perfect uit – een contemplatieve start van het jaar, dat kon ik wel gebruiken.

Het programma verliep in verschillende fases: als eerste stelden de deelnemers (6 vrouwen) zich aan elkaar voor aan de hand van een kunstwerk, en daarna gingen we op zoek naar een ander kunstwerk om daarmee aan de slag te gaan aan de hand van onze eigen van tevoren opgestelde vraag. Dat kunstwerk moesten we kiezen op een tentoonstelling over Mondriaan – een kunstenaar waar ik niet zo heel erg fan van ben, dus ik moest even iets opzij zetten. Maar toen ik dat eenmaal had gedaan heb ik met ontzettend veel enthousiasme ongeveer een uur doorgebracht voor wat ik alleen maar kan beschrijven als het meest Mondriaanse kunstwerk van alle Mondriaanse kunstwerken: 4 gele lijnen op een gekanteld wit doek. En door de stapsgewijze opzet van het programma kwam ik zowaar aan de hand van die 4 lijnen tot een antwoord op mijn vraag. Sterker nog, ik was zo enthousiast over het antwoord dat ik samen met mijn nieuwe beste vriend Piet M. had geformuleerd, dat ik echt zin had om weer aan het werk te gaan. Ik was overigens ook trots op mezelf, want waar ik meestal heel beweeglijk ben in een museum, heb ik nu echt de tijd genomen om te kijken, te beschrijven en te denken. Al met al was het dus een ontzettend prettige en leerzame manier om aan de hand van kunst in alle rust eens even na te denken over iets wat belangrijk is voor mij. Dat zou ik vaker moeten doen. En andere mensen overigens ook.