Slapen buiten de deur – nhow Rotterdam

Ik houd heel erg van hotels. Geen idee hoe het komt, maar het is zo: van de receptie tot het doorgaans witte beddengoed, van de mini-bar waar ik nooit iets uit neem tot het ontbijtbuffet dat ik helemaal leegeet, en van de kussens tot de kleine flesjes wasmaterialen in de badkamer. Heerlijk. En omdat ik ieder excuus aangrijp om in een hotel te gaan slapen, kan ik mijn ervaringen mooi hier kwijt. Vandaag aflevering 2: nhow Rotterdam in 010.

Waarom? Net als het vorige hotelbezoek maakte de overnachting bij nhow deel uit van de grote verjaardagstour van 2015: nadat M en ik in Maastricht wakker werden, zijn we op pad gegaan naar Rotterdam, omdat we daar gingen dineren en ik daar een mooi feest had gepland. Omdat we in stijl wilden reizen, hadden we overigens een upgrade naar de eerste klasse genomen. Dit hotel had een aantal zeer aantrekkelijke kanten: het was zowel dicht bij het restaurant (Las Palmas) als bij de cocktailbar, het ligt op de Kop van Zuid (zo’n beetje het enige deel van Rotterdam waar M vrijwillig komt) en het is een prachtgebouw van Rem Koolhaas, dus dat wilden we wel een keer van binnen zien.

Eerste indrukken Als je voor de Rotterdam staat (want zo heet het gebouw), ben je al gauw onder de indruk van hoe groot het is, en hoe hoog, en hoe nieuw, en hoe indrukwekkend. Er staan nogal wat flinke units op de Kop van Zuid, maar deze is het grootst. Ik was al eerder binnen geweest, voor meerdere bezoeken aan de cocktailbar op de 7de verdieping, en een keer om helemaal tot de 44ste verdieping te gaan, dus ik wist de weg. De ontvangst bij de receptie was hoogst vriendelijk, al was de late checkout die ik had gereserveerd niet doorgekomen – gelukkig kon het alsnog. In de lobby was een winkeltje ingericht met Rotterdams design (bijvoorbeeld boeken over de bouw van het hotel en tassen van Susan Bijl).

De kamer Ik had een sunrise kamer gereserveerd, waarbij de gedachte was dat we met onze late checkout optimaal konden genieten van het uitzicht. Dat bleek tegen te vallen; ik had er geen rekening mee gehouden dat M, een doorgewinterde Ajacied, een vrij uitzicht zou hebben over de Kuip, en daar niet echt gelukkig van zou worden. Het gordijn ging dus tamelijk snel dicht. In de kamer stond een bed, een enorme spiegelende televisie, een comfortabele grijze fauteuil met een grappig kaartje over roken, een bureau met een mooi boek erop en een kast, die op zich heel handig was, want alles zat erin (tot en met een Nespresso-apparaat en een waterkoker), maar eerst kregen we hem niet open en later kregen we hem niet dicht – misschien iets teveel design en iets te weinig pragmatiek. Kan gebeuren.
Het bed Ook dit bed was groot en wit, met een boel kussens, maar dat was alleen maar fijn. Het was ook echt een tweepersoonsbed, dus niet eens met het vermoeden van een naad, en het lag ook erg lekker. De televisie stond recht tegenover het bed, zodat we mooi nog even op bed konden liggen en naar de Tour de France konden kijken – dat was op zich dan weer lastig, want het meubel waarin en waarachter de tv was ingebouwd was zo glanzend dat ik vooral mezelf heb gezien, met hier en daar een wielrenner. Maar dat had niets met het comfort van het bed te maken; daarover was ik heel gelukkig.

De sanitaire voorzieningen De badkamer was min of meer in de kamer, dus je moest elkaar eigenlijk wel goed kennen om samen in deze kamer te kunnen slapen. Dat je vanuit het bed recht de douche in kon kijken was niet zo heel erg, maar er was ook weinig privacy op het toilet. Ik vond de badkamer overigens wel heel fraai: we hadden een prettige regendouche en een miljard handdoeken. We waren ook ruim voorzien van producten – er was een scheerset, shampoo, crèmespoeling, body lotion, zeep, een scrubhandschoen, een nagelset en een tandenborsteltje met een mini-tube tandpasta. We hebben voor het eerst niks meegenomen overigens, maar dat kwam doordat M niets wilde hebben waar ‘Rotterdam’ op stond.
Het ontbijtbuffet Het ontbijt werd geserveerd in een ruimte achter de mij zo geliefde cocktailbar. Ik was alleen (M vond het een beetje stom dat we moesten opstaan om te ontbijten terwijl we een late checkout hadden, dus die bleef lekker liggen), maar dat was ook wel fijn, want dan kon ik veel eten zonder dat iemand het zag. Het was een goed ontbijtbuffet, met alle klassieke dingen en een paar bijzonderheden: churro’s en pannenkoekjes, en een aantal gebak-achtigen. Andere gasten hadden koffie of thee, maar dat is mij niet aangeboden; op een gegeven moment ben ik het gaan vragen aan de gastvrouw, die me in eerste instantie aankeek alsof ik haar een onzedig voorstel had gedaan, maar me wel koffie bracht.

Unique selling points Het gebouw zelf is natuurlijk echt een USP, de locatie en het uitzicht ook, de mensen achter de balie waren heel aardig, de mogelijkheid tot late checkout.

Nog iets te zeuren? Dat ik dus met moeite koffie kreeg bij het ontbijt, dat ik mezelf zag in de televisie en dat de kast niet dicht ging. En voor M was er iets te veel Rotterdam-verheerlijking, maar dat hoort erbij, lijkt me, dus dat is niet echt een bezwaar.

Wil je terug? Als ik ooit weer in Rotterdam zou moeten slapen, zou ik het zeker overwegen – de kamer was zeer betaalbaar en de locatie was dus handig. Maar aan de andere kant: 400 meter ligt Hotel New York, en daar slapen is misschien net iets sfeervoller.