Een week vroeg opstaan

Ik ben geen ochtendmens. Althans, ik spring zelden enthousiast uit bed, vol verwachtingen van wat de nieuwe dag mij gaat brengen, laat staan vol verwachtingen van wat ik de nieuwe dag ga brengen. Sterker nog, als de eerste wekker gaat ram ik op snooze, dan ga ik nog even slapen tot vijf minuten later de tweede wekker gaat (dat is mijn telefoon), die zet ik dan uit en dan ga ik naar het plafond staren en mijn leven liggen haten tot de snooze van de eerste wekker gaat. En dat elke ochtend om zes uur. Doordeweeks natuurlijk, want in het weekend wil ik geen wekker. De belangrijkste reden dat ik het zo moeilijk vind om schunnig vroeg op te staan is dat ik mijn leven zo heb ingevuld dat ik ook nog eens schunnig laat naar bed ga, omdat ik sowieso op maandag, meestal op donderdag en soms op dinsdag ’s avonds vergaderingen voor D66 heb. Die vergaderingen duren in elk geval tot 22.00 en vaak nog tot later, en daarna ga ik niet meteen naar bed, dus dan lig ik er zelden voor middernacht in, en het komt geregeld voor dat het nog later wordt. Dus als de wekker dan om 6.00 gaat, wat onvermijdelijk is omdat ik om 7.23 het pand moet verlaten om om 8.30 de docent- en leerlingencoördinatormodus volop te hebben geactiveerd, is het mij eerlijk gezegd te vroeg. Als ik na maart geen gemeenteraadslid ben, zou het heel goed mogelijk kunnen zijn dat ik eerder naar bed kan, maar waarschijnlijk niet, want ik hou ook gewoon heel erg van de avonden. Niet dat ik een avondmens ben in de zin dat ik dan mijn beste werk doe – dat gebeurt namelijk om 11 uur in de ochtend. Prachttijdstip om te pieken.

Dus toen in het kader van het Membership van Structuurjunkie, waar ik alle workshops met heel veel plezier doe, het thema ‘Te GEKKE ochtenden’ werd gelanceerd, met daarbij de Liveweek, waarin we elke ochtend om 6.00 online zouden afspreken en allerlei dingen zouden doen met elkaar, moest ik wel even slikken. Niet omdat ik ineens zoveel eerder op moest staan – als ik de wekker een kwartier eerder zette en niet ging liggen snoezen kon het prima – maar wel omdat ik dan ineens echt aan moest staan om 6.00, in plaats van naar beneden rollen en een half uur lang spelletjes doen op mijn telefoon (alsof je daarvoor een wekker moet zetten). Ik was eigenlijk van plan om het alleen de eerste dag te doen, maar we gingen op maandag een half uur gefocust werken met elkaar, en dat beviel zo goed dat ik op dinsdag toch maar ben aangehaakt voor de sessie over wandelen en bewegen in de ochtend, en voordat ik het wist stond ik me op woensdagochtend om 5.59 in mijn sportbeha te hijsen voor een half uurtje sporten met Lienke van DearGoodMorning. En dat terwijl ik woensdag een vrije dag had, dus ik had nog uren kunnen uitslapen. Wie mij een beetje kent weet hoe dit af is gelopen, want als ik eenmaal ergens aan begin, maak ik het ook af, dus ik heb ook de sessie van donderdag (een meditatie – de lastigste voor mij, want uit mijn bed komen om vervolgens mijn ogen weer dicht te doen voelde een beetje tegennatuurlijk) en die van vrijdag (waarin we moesten nadenken over onze nieuwe ochtendroutines) ook gedaan. En ik ga hier wel mee verder; niet online, want Cynthia gaat ook gewoon weer verder met haar leven, maar ik wil het half uur tussen zes en half zeven voortaan goed gaan gebruiken. Dus ik ga een mooie ochtendroutine voor mezelf maken – ik hou jullie op de hoogte!