Tot zover september
En dat was alweer september: de maand waarin alles op school weer helemaal losging, de raad volledig begon (inclusief de eerste live vergaderingen in tijden), ik allerlei vrienden kon zien en weer volop van cultuur kon genieten. Ik heb de QR-code op mijn telefoon gezet en ik profiteer van alle vrijheden die dat met zich mee brengt, inclusief de vrijheid om niet naar Douwe Bob te hoeven gaan, en hoewel ik deze maand welgeteld 0 sterrenrestaurants heb bezocht, heb ik toch de horeca niet overgeslagen. Best een goeie maand dus, want behalve al het werk dat ik verricht heb was het sociaal gezien ook fijn – en, met uitzondering van de laatste dagen, waarin het ineens toch echt herfst werd, het weer heeft zeker ook geholpen aan de feestpret, want we hebben nog plenty terrasjes bezocht. Ik ben nu overigens wel helemaal klaar voor de herfst, dus oktober is van harte welkom!
Cultuur van de maand: Ik ben 2 keer naar Shang-Chi and the legend of the 10 rings en 2 keer naar Druk geweest; allebei om verschillende redenen belangrijke films (de een bracht de wereld eindelijk een Aziatische superhero, de ander vertelde het verhaal van docenten die stevig aan de alcohol gaan). Verder zag ik Dune (met enorme IMAX en 3D), die ik vooral esthetisch heel bevredigend vond en Everybody’s Talking About Jamie (op Amazon Prime) waar ik niks aan vond. In het theater zag ik 3 voorstellingen: Cliënt E. Busken, Maria Maria Maria en Trojan Wars (alledrie om verschillende redenen geweldig). Ik las 4 boeken, speelde Schitt’s Creek seizoen 2 uit en ik ben naar het Allard Pierson Museum geweest. En als bonus de opening van Leiden Shorts. Lekker cultuurmaandje dus.
De hoogtepunten van de maand: Ik mocht rondleiden in het stadhuis van Leiden op de Open Monumentendag, waarschijnlijk voor het laatst, want ik stop in maart als raadslid; ik verdiende een boel geld voor Ars Aemula door een kunstveiling te leiden; ik ben lid geworden van een eetclub waar ik als eerste de kookbeurt op me nam en een boel gangen Thais serveerde; en ik organiseerde een bezoek aan de schouwburg voor ongeveer 250 leerlingen en collega’s – van begin tot einde een geweldig feest.
Leukste outfit van de maand: Ik heb me tijdens september weer erg ingespannen op de outfits, vooral omdat ik weer naar school mocht, en dan heb ik ineens een enorm kijkerspubliek dat ik wilde behagen. Ook voor de eerdergenoemde kunstveiling heb ik mijn best gedaan, met een bloemenjurk van Mary Katrantzou, een prachtig kledingstuk, wat me wel sterkt in mijn voornemen ook na de No Spend 2021 te investeren in mooie dingen die langer meegaan. Mijn favoriete outfit was, net als in september, een pak: dit keer een geel pak, dat ik gekocht heb voor het Leids Cabaret Festival, waar ik uiteindelijk niet door de audities heen kwam, dus ik heb het niet kunnen dragen voor het doel waar ik het voor gekocht had. Gelukkig nodigde Bas me uit voor de première van Leiden Shorts, en paste het pak ook uitstekend bij zijn korte broek.
De dieptepunten van de maand: Tijdens de kunstveiling hamerde ik een kunstwerk af voor iemand terwijl iemand anders dacht dat zij de hoogste bieder was, dat was behoorlijk awkward, en daar heb ik van geleerd dat ik er goed aan doe om een pauze te nemen tijdens zoiets langs, want ik was op een gegeven moment gewoon mijn scherpte kwijt. Aan de andere kant: het werk is naar een lieve collega van me gegaan. We hadden een online ouderavond waar van alles mis ging (zie ook onder mislukkingen), maar de 45 minuten pure haat die ik van een groep ouders in een meet kreeg te incasseren (op zich door mij persoonlijk onverdiend, maar ik was even de pispaal namens de school) was voor mij wel een van de dieptepunten van een lange onderwijscarrière. Ik moest voor het eerst een ‘echte’ corona-test doen, in een teststraat, omdat ik naast iemand had gezeten die later corona kreeg. Lekker om impliciet door de GGD ervan beschuldigd te worden dat ik de bron van alle ellende was, maar goed, de test was negatief, dus mij trof geen blaam. En ook geen pandemie.
De mislukkingen van deze maand: In diezelfde ouderavond gingen ook meerdere dingen mis in het programma voor de ouders van klas 4, en die dingen waren wel allemaal mijn schuld (of verantwoordelijkheid is misschien een beter woord). Het kwam deels door gebrekkige communicatie en deels door gebrekkig technisch inzicht, en ik heb het opgelost door mijn excuses aan te bieden en een nieuwe ouderavond te organiseren. Zo los je dit soort dingen op: schade overzien, jezelf afstoffen, sorry zeggen en een herstelplan maken.
De prestaties van deze maand: Ik heb maar liefst 3 keer de fractievergadering voorgezeten, omdat de voorzitter eerst op kamp met zijn dochter was en daarna (of misschien wel daardoor) corona kreeg. Uiteindelijk, toen de meubels op mijn werkkamer eindelijk allemaal besteld en geconstrueerd waren, heb ik in 2,5 uur alle dozen uitgepakt en de boel op orde gemaakt. Verder heb ik na een boel gestress toch een prachtig CV weten te maken en flink geoefend voor een belangrijk gesprek en ik organiseerde een mentorentraining.
Deze maand opgemaakt en weggegeven: Een flesje Rien van Etat Libre d’Orange, en dat zou tragisch zijn, want het is een van mijn absolute lievelingsparfums, maar ik heb hem via mijn Parfumado-abonnement, en dat gaat, ondanks de No Spend, gewoon door. Dus ik heb alweer een nieuwe. Wat wel tragisch is, is dat mijn Kohliner van NARS op is, want dat is echt een geweldige eyeliner, die ik graag zou vervangen, maar ik kan hem niet vervangen want 1. No Spend en 2. NARS maakt hem niet meer. Dus vanaf januari kan ik mijn lol op met zoeken naar een goede vervanger. Ik heb ook een eyeliner weggegooid: de Catrice 18h Colour & Contour Eyepencil, die volledig uitgedroogd was en ik dus niet in de buurt van mijn oog wil hebben. Verder heb ik een conditioner opgemaakt, van Marie-Stella-Maris, die heel fijn was, maar gelukkig heb ik er nog een.
Lekkerste van de maand: Ik ben niet heel vaak uit eten geweest deze maand, maar toen ik met Michel naar Cliënt E. Busken ging hebben we er een dagje Amsterdam van gemaakt en aten we, onverwachts nog buiten, bij Het Buffet van Odette (dat ik van mijn horeca-wishlist heb getrokken). Ik had een geweldig gerecht van borlotti bonen met tomaat, salie en gremolata – echt zo’n gerecht waar ik nog een tijdje met heimwee aan terug zal denken. De wijnen die ik met Lianne van de tap bij Walsjérôt heb gedronken waren trouwens ook best prima.
