Slapen buiten de deur – Boutiquehotel STAATS Haarlem

Ik houd heel erg van hotels. Geen idee hoe het komt, maar het is zo: van de receptie tot het doorgaans witte beddengoed, van de mini-bar waar ik nooit iets uit neem tot het ontbijtbuffet dat ik helemaal leegeet, en van de kussens tot de kleine flesjes wasmaterialen in de badkamer. Heerlijk. En omdat ik ieder excuus aangrijp om in een hotel te gaan slapen, kan ik mijn ervaringen mooi hier kwijt. Vandaag aflevering 11: Boutiquehotel STAATS in Haarlem. 

Waarom? Ik ben in juli jarig, en omdat ik dit jaar de vermaledijde No Spend heb, waarin ik ook geen items van de verboden lijst mag vragen, moest Michel innovatieve ideeën ontwikkelen voor wat hij mij cadeau kon doen. En dat is gelukt, want ik mocht van hem op zijn kosten een mooie hotelkamer uitzoeken en daar mocht ik dan in mijn eentje heen. Ja, mensen, Michel heeft het begrepen, want hotels zijn dus mijn hobby, en in mijn eentje aan het eind van een drukke periode (ik wilde graag in de herfstvakantie weg, en de periode daarvoor was nog drukker dan ik dacht toen ik de kamer boekte) een nacht alleen in een hotelkamer weegt wat mij betreft op tegen een week op de Bahama’s. Wat een goed cadeau.

Eerste indrukken Het hotel ligt tamelijk dichtbij het station, maar dat beseft ik pas na de uitcheck, want ik ben er heen gelopen vanuit de stad. Ik denk dat je binnen 5 minuten op het perron kan staan, dus dat is wel handig. Los van hoe je het hotel aanloopt: het zit in een prachtig pand, een voormalig schoolgebouw, dus misschien was dat wel waarom ik me meteen zo thuis voelde daar. De receptie zit in een kleine ruimte, waar 2 dames zaten, waarvan er 1 de incheck deed, en de andere verwoed op haar computer zat te werken, wat me enigszins bevreemdde, want er stond op een gegeven moment best een rij. Maar hoe dan ook was de ontvangst alleszins hartelijk: ik kreeg een plattegrond van het hotel, ik kon vertellen hoe laat ik naar het ontbijtbuffet wilde en ik werd ingelicht over de Honestybar, met gratis koffie, thee, snoep en koekjes, en tegen betaling allerlei wijn, bier, fris en snacks. En toen mocht ik over een prachtige gang met schilderijen, via de bar, naar mijn kamer.

De kamer Ik had de presidential suite geboekt, en ik zal eerlijk zijn: ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo enthousiast was over een hotelkamer. Nou ja, kamer, het waren 3 kamers. Ik kwam binnen in een mooie rode kamer met een bureau, een stoel (natuurlijk), een ruime klerenkast (met een strijkplank en strijkijzer, dat heb ik thuis geeneens), een mooie rode bank, een televisie en een meubel met koffie- en theeapparatuur. Ik liep via de badkamer, waarover straks meer, naar de slaapkamer, waar ik een fijn bed met veel kussens aantrof, alsmede een mand met twee badjassen en twee paar sloffen, nog een televisie en een raar rond meubel waar je volgens mij op moet liggen als je als een sexy stoeipoes een cocktail wilt drinken. Wat ook wel het vermelden waard is, was dat ik in alle 3 de kamers mooie dakramen had, die ik met een kekke luxaflex via een kastje in de muur kon verduisteren.

Het bed Het was een fijn bed. Ik had zes kussens voor mezelf, een matras zonder naad, en een dekbed dat ik met niemand hoefde te delen. Kortom, het lag heerlijk. Onderzoek op de website van STAATS wijst uit dat het een bed van Nilson Beds is, en dat de kussens in twee graden van stevigheid aanwezig waren, maar ik zal eerlijk zijn: daar heb ik niks van gemerkt. Althans niet in die zin dat ik dacht ‘daar liggen kussens in twee graden van stevigheid’, maar misschien wel in die zin dat ik er heerlijk op heb gelegen.

De sanitaire voorzieningen Het meest spannende item in de badkamer leek in eerste instantie het carbon hangmatbad, wat inderdaad heel bijzonder was (al zou ik het denk ik niet in mijn huis willen, want voor een keer lag het prima, maar mijn haar werd zeiknat omdat ik er nogal laag in lag), maar bij nadere beschouwing werd het bad overtroffen door het toilet. Elke keer als ik de deur van het toilet open deed ging de klep omhoog, maar er was een superspannende console, waarmee ik in Japanse stijl allerlei waterstralen mijn onderstel in kon lanceren in plaats van het gebruik van toiletpapier (ja, ik kon de boel ook drogen). Wat een feest, zo’n plee. Verder was er een douche en een mooie ruime wasbak met een forse spiegel. In het bad lag een zakje badkaviaar, bij de spiegel hing er een fles met handwasmiddel en een fles met bodylotion en in de douche hing een fles multiwas (haar, lichaam, handen, noem maar op – volgens mij heb je daar niks aan, maar goed).

Het ontbijt Het ontbijt werd geserveerd in het restaurant waar ik de avond ervoor ook al heerlijk had gegeten. Het was een mooi buffet, met allerlei broodjes, croissants, jam en vleeswaren, potjes met yoghurt, vers fruit en granola, en met schalen met warme dingen (eitjes en spek). Genoeg te kiezen dus, en bovendien mocht ik ook nog pannenkoeken of gebakken eieren bestellen bij een aardige meneer die bij mij aan tafel kwam. De pannenkoek in combinatie met het spek was wel een heel fijne uitbreiding van de toch al ruime mogelijkheden. En de smoothie was ook erg lekker!

Unique selling points Oh, er was zoveel. Het toilet, de mooie kamer, dat ik een eigen woonkamer had, de hospitality bar, de mogelijkheid om laat uit te checken (ik hoefde pas om 14.00 weg), de prachtige gangen, het leuke restaurant met het bijzondere concept (check de website maar), het bed, het feit dat ik elke keer als ik om me heen keek in de kamer weer iets zag dat ik nog niet gezien had, de badjas en sloffen, het hangmatbad, alle kussens, de bank waar ik lekker op heb gelegen.

Nog iets te zeuren? Vast wel. Eens even kijken wat ik voor white whines kan formuleren. Ik hou niet zo van multiwasproducten, mijn haar werd dus nat omdat dat gekke hangmatbad zo laag uitkwam, ik heb totaal gemist dat ik mijn iPad met de televisies had kunnen verbinden om mijn eigen abonnementen te streamen en ook dat ik ‘recente blockbusters’ had kunnen kijken, maar goed, ik was er ook niet om televisie te kijken. Het ergste luxeprobleem wat mij overkwam was dat het de nacht dat ik in Haarlem sliep keihard regende, waardoor ik bruut uit mijn slaap gesleurd werd door het gekletter op de dakramen. Zwaar leven.

Wil je terug? Ja. Dolgraag. En vooral een keer om het aan Michel te laten zien. Want ik was zo dankbaar dat hij dit voor mij mogelijk heeft gemaakt, dat ik al heb aangekondigd dat we ook samen naar dit hotel gaan. Ik kan bijna niet wachten!