Slapen buiten de deur – The Tire Station Amsterdam
Ik houd heel erg van hotels. Geen idee hoe het komt, maar het is zo: van de receptie tot het doorgaans witte beddengoed, van de mini-bar waar ik nooit iets uit neem tot het ontbijtbuffet dat ik helemaal leegeet, en van de kussens tot de kleine flesjes wasmaterialen in de badkamer. Heerlijk. En omdat ik ieder excuus aangrijp om in een hotel te gaan slapen, kan ik mijn ervaringen mooi hier kwijt. Vandaag aflevering 12: Conscious Hotel The Fire Station in Amsterdam.
Waarom? Toen ik dit hotel boekte, had ik daar een duidelijke reden voor: ik had die dag een assessment op de De Lairessestraat, Michel zou toch in Katwijk zijn die nacht, en ik wilde wel iets leuks voor mezelf in het verschiet hebben. Uiteindelijk was het assessment online en ging het congres van Michel niet door, maar omdat het hotel toch al betaald was (ik ben zo iemand die voor een gunstig tarief bereid is om ruim van tevoren af te rekenen), zijn we toch maar gegaan – een mooi bonusavontuur. Dat betekende op zich dan weer wel dat we een hotel hadden op een tamelijk onlogische locatie in Amsterdam (helemaal aan het eind van de Overtoom), want als je in die buurt niets te zoeken hebt, heb je daar eigenlijk niks te zoeken, maar goed, de wandeling van waar we overnachtten naar waar we wilden zijn kon prima via het Vondelpark, dus waarom zou je klagen?
Eerste indrukken De allereerste indruk die ik van het hotel had was telefonisch en niet zo gunstig, want ik had een brunch-arrangement geboekt, dat aangepast moest worden omdat er helemaal geen brunch mogelijk was. Ik werd hierover gebeld, ze boden me ter compensatie een huurfiets aan (waar ik niks aan had) en vergaten daarbij even dat er een prijsverschil zou zijn tussen het reguliere ontbijtbuffet en de ten onrechte aan mij verkochte brunch. Maar goed, een regulier ontbijtbuffet is ook prima. Toen ik bij het hotel aankwam vond ik het er wel leuk uitzien, de lobby was tamelijk klein (maar wel met een fancy koffiebar en een winkeltje voor als je je onderbroek vergeten was) en ik moest via een iPad inchecken en zelf mijn sleutelkaarten opladen. Die kon ik dan weer in handige mapjes doen, met een kaart van Amsterdam erbij – sympathiek, want ik vermoed dat de meeste mensen die bij The Tire Station (het heet zo omdat er vroeger een Michelinbandenstation inzat) slapen echte toeristen zijn en niet mensen die op 45 minuten met het openbaar vervoer van het hotel wonen en verder prima ervaring met Amsterdam hebben.
De kamer Omdat ik van plan was om de enige gebruiker van de kamer te zijn, had ik gekozen voor een redelijk minimalistische kamer, met een bed en een badkamer, en verder geen flauwekulletjes. Op zo’n kamer kan ik namelijk heel goed boekjes lezen en series kijken en op de voor mij zo prettige manier genieten van het hotelbezoek. Nou ja, ik mag altijd wel graag een waterkoker of een koffie-apparaatje gebruiken, maar die zat er niet in. De kamer voldeed dus aan zo goed als alle eisen, maar voor een verblijf met zijn tweeën was hij wellicht een beetje basic, al was het alleen al omdat het enige meubelstuk naast het bed, de inbouwkast en de plankjes met oude vogelspotboekjes, een enkele stoel was, en niet eens zo’n heel comfortabele stoel at that. Er was een relatief klein raam, maar het uitzicht was ook verder niet heel erg boeiend, dus dat was niet zo heel erg. Al met al: een kleine, basic, kamer, maar wel prima op zich en alles wat ik nodig had zat er ook gewoon in.
Het bed De Tire Station laat zich er terecht op voorstaan dat de bedden in hun hotel van Auping zijn, en dat merkte ik wel, want het bed lag heerlijk. We hadden ieder twee kussens (jammer dat ik ze met Michel moest delen – thuis heb ik een kussen en klaag ik nergens over, in een hotel wil ik graag mijn hoofd op alle kussens tegelijk leggen; daar zijn vast praatgroepen voor, maar ik ga me daar niet voor aanmelden). We hadden met zijn tweeën 1 dekbed, dat vind ik fijn, en het was 1 matras, dus niemand hoefde in de naad te liggen. Vanuit het bed konden we televisie kijken, want aan de muur tegenover het bed was een fraai toestel geappliceerd.
De sanitaire voorzieningen Voor een kamer met weinig fratsen had ik een behoorlijk ruime badkamer, met een wastafel met genoeg ruimte aan beide kanten, een toilet en een fijne douche. De zeep, shampoo, doucheschuim en bodylotion zaten in pompjes aan de muur, wat tegenwoordig steeds vaker gebeurt, en ik me voor een hotel dat zich op hun eco-waarde laat voorstaan ook goed kan voorstellen; als je voor elke gast een viertal plastic flesjes de wereld in moet pompen, draag je natuurlijk niet echt in positieve zin bij aan je ecologische voetafdruk. Het waren wel fijne spullen overigens, en ik vond de spiegel, die eruit zag alsof iemand een beslagen spiegel had schoongeveegd, een leuk ontwerpgrapje.
Het ontbijt Het ontbijtbuffet was het absolute hoogtepunt van het verblijf – er was echt alles, van croissantjes en brood, via pannen met goed spek en voortreffelijke scrambled eggs en allerlei zuivel en smoothies, naar een mooie selectie zoet en hartig beleg (ook hummus en salades bijvoorbeeld). De koffie kwam uit een groot apparaat en deed me weinig, maar daar stond een prima selectie aan thee tegenover. Wij waren relatief laat aan het buffet, maar ze bleven maar dingen aanvullen, zodat ik echt verse scrambled eggs kon eten en het mooiste chocoladebroodje dat ik in mijn leven geconsumeerd heb – warm uit de oven en werkelijk volmaakt.
Unique selling points Ik denk dat het meest unieke aan het hotel het eco-gedeelte is: zonnepanelen op het dak en het biologische eten en drinken. Zelf vond ik de incheckprocedure en het winkeltje in de lobby heel leuk, ook al heb ik daar niks gekocht. Dat het zo dicht bij het Vondelpark ligt, is ook heel fijn. Maar uiteindelijk was het chocoladebroodje het allermooiste wat ik bij de Tire Station heb meegemaakt.
Nog iets te zeuren? Behalve het gedoe met de reservering in het begin, waar ik verder niet echt onder geleden heb, niet zoveel. En de prijs – we hebben uiteindelijk voor de overnachting en het ontbijt bijna €200 betaald, en dat vond ik voor een dergelijke basic kamer eigenlijk best wel duur. In de zomer hebben we ook in Amsterdam geslapen, bij een vestiging van Pillows, en dat was een mooiere kamer voor minder geld. Dan mag dit allemaal heel erg hip, eco en edgy zijn, maar als het erop aankomt, heb ik liever een fijne fauteuil dan een harde houten stoel op mijn kamer. Noem mij een prinsesje, maar ik ben er in elk geval eerlijk over.
Wil je terug? Neuh. Wel naar Amsterdam hoor, maar eerdergenoemd Pillows-hotel ligt op 500 meter van dit hotel, en dat vond ik dus fijner (jammer dat ik volledig vergeten ben erover te schrijven overigens, maar goed). Ik zou het anderen wel aanraden overigens, want er is weinig mis mee.