Dingen die weer mogen

De persconferentie van vorige week bracht dan toch eindelijk de verlichting waar zo’n beetje heel Nederland op zat te wachten. Ik hoop maar dat de nieuwe maatregelen meer zijn ingegeven door wetenschappelijke overwegingen dan door wat in het journaal steeds ’toenemende maatschappelijke druk’ genoemd wordt, maar wat ik eerder zie als constante superspread-demonstraties van mensen die boos zijn omdat ze vinden dat ze er recht op hebben om zo veel mogelijk virusvarianten te verspreiden onder het mom van vrijheid. Maar goed, om maar weer even scorebordjournalistiek te bedrijven: we mogen weer dingen van ome Mark en ome Ernst, die ik uit pure dankbarheid nooit meer ‘Magere Hein’ zal noemen. We mogen weer naar niet-essentiële winkels (al ben ik nog steeds bereid om lang te discussiëren over hoe essentieel De Bijenkorf voor mij is), we mogen weer naar een museum, naar de bioscoop, naar de horeca en naar het theater. We mochten gelukkig alweer naar school, al mag dat nog steeds met mondkapjes en met een heleboel restricties voor bezoekers van buiten – en laten die restricties nou net behoorlijk wat gedoe met zich meebrengen voor het lid van de schoolleiding dat over de werving gaat (inderdaad, it me), maar voor iemand die er energie van krijgt om de hele dag tussen de pubers te zitten (inderdaad, it still me) is het überhaupt al een zegening dat de scholen gewoon weer open zijn. En hoewel ik nog best terughoudend ben in het bezoeken van activiteiten met grote groepen bij mensen thuis, was ik wel heel erg opgelucht toen het duidelijk was dat de nieuwe maatregelen eraan kwamen. Want ik had best veel zin in heel veel dingen.

Al voordat de persconferentie begonnen was, zat ik in de wachtrij op de website van Pathé (‘er zijn nog 7564 wachtenden voor u’, lekker jongens), omdat ik wist dat ik de volgende dag vrij was en mezelf wel een bezoekje aan de bioscoop gunde. Het was misschien qua prikkeldistributie handig geweest als ik een beetje rustig was begonnen met een feelgood filmhuisfilm, maar zo ben ik niet, dus ik wilde per se naar Spiderman: No Way Home, en dan natuurlijk met zo veel mogelijk IMAX en 3-D. Dat lukte, en het was prachtig. De bioscopen in Leiden bezoek ik ook graag, dus ik ben zondag voor de tweede keer naar Ghostbusters: Afterlife gegaan. Na wat hysterisch heen en weer appen met Lianne, en flink wat stressvolle momenten bij het checken van waar nog plaats voor ons was, hebben we besloten er meteen 2 sterren tegenaan te gooien en een reservering bij FG in Rotterdam gemaakt. Ook Bas meldde zich als mede-horecatijger, en mijn favoriete partner in food and drink Michel kreeg maar liefst 2 achtereenvolgende zaterdagen waarop hij met mij uit eten mag aan zijn broek. En de musea ben ik ook niet vergeten: op de middag voor de persco had ik al een kaartje voor het pasgeopende depot van Boijmans gereserveerd, en ik heb de banden voor een uitgestelde afspraak bij De Lakenhal ook meteen weer aangehaald. Ik ga ervan genieten zolang het nog kan – maar dan wel met volle teugen!