Trots op mezelf – april

Het is weer tijd om mezelf eens even lekker te hypen. Ik heb besloten om mezelf in januari, in het kader van de goede voornemens, maandelijks te vieren, door een lijstje te maken van redenen waarom ik trots op mezelf ben, en ik moet zeggen dat het me opvalt dat ik in de loop van de maand actief bezig ben naar het zoeken van dingen voor het lijstje. Dat lijkt me een mooi systeem: dingen doen waar ik mezelf trots mee maak, om het vervolgens hier in een overzichtje te kunnen presenteren. Wie weet komt er ooit een moment dat alleen fase 1 (zelf trots zijn) genoeg voor me is, maar ach, nu kunnen anderen meegenieten van mijn behoefte aan external validation. Alleen maar winnaars!

1. Ik heb een paar heel moeilijke gesprekken gevoerd die ik liever niet zou hebben gevoerd, omdat ik wel van nature iemand ben die liever geen lelijke dingen tegen mensen zegt, ook als ik er zelf onder lijd als ik het niet zeg. En van al die moeilijke gesprekken kan ik naar eer en geweten zeggen dat ik het heel erg naar vond om ze te voeren, en dat ik me niet per se beter voelde toen ik gezegd had wat me dwars zat. Maar aan de andere kant: een kaakontsteking omdat je de hele tijd dwangmatig je kaken op elkaar klemt van opgekropte stress schijnt ook niet goed te zijn voor de mens, dus misschien heb ik er op termijn toch wel plezier van.
2. Ik heb een mooie afscheidsspeech geschreven voor de gemeenteraad, en daarmee mijn politieke carrière misschien voorlopig, misschien voorgoed afgerond. Ik ben niet alleen trots op de speech, maar ook op de bijna 8 jaar waarin ik met veel enthousiasme en energie in en voor Leiden aan de slag ben gegaan.
3. Ik ben in mijn eentje 3 dagen op vakantie geweest, naar Gdańsk. Ik had het echt nodig om even een paar dagen met weinig mensen te praten (en als iedereen Pools spreekt, gaat dat vanzelf, want ik spreek dat dus niet) en op een plek te zijn die niet Leiden of Voorburg was. Dus ik heb recuperatiedagen opgenomen, een srprs.me geboekt en ik ben gegaan. Het was heerlijk en ik kwam opgeladen terug.
4. Na een wat milde honeymoon-periode begint het duidelijk te worden wat mijn nieuwe baan precies allemaal inhoudt: het is echt knetterhard werken, maar ik vind het leuk en, en daar ben ik trots op, ik kan het. Ja, ik moet heel veel plannen, maar als ik iets kan, is het plannen, en er gaat weleens iets mis, maar dat los ik dan weer op. En als ik het niet kan, dan vraag ik om hulp en dan blijk ik in een heel goed team te zitten, want er is altijd iemand die me kan helpen. En daar ben ik dan ook weer trots op.
5. Het stoppen met lijnen en bijhouden wat ik eet is een intensief proces aan het blijken. Ik ben veel aangekomen en ik vind het heel moeilijk om in te schatten wat ik echt wil eten. Maar ik ga er voor een groot deel op een best gezonde manier mee om, en hoewel er nog best wat ruimte voor groei is, mag ik van mezelf best trots zijn op hoe het de eerste drie en een halve maand is gegaan, al is het alleen al omdat ik, als ik mezelf erom ga zitten haten, vermoedelijk nooit ga bereiken wat ik wil bereiken: een ontspannen manier om om te gaan met eten en hoe ik naar mezelf kijk. Trots dus.