Zin in de herfst
Nu we de planeet in rap tempo naar de getver aan het helpen lijken te zijn, duurt het ook steeds langer voordat de herfst begint. Ik vind dat persoonlijk erg jammer; niet alleen vanwege de planeet, want ik vind het hier eigenlijk best wel fijn, maar ook omdat ik wel klaar ben met al dat warme weer de hele tijd. In de zomervakantie was het zalig om op terrasjes te zitten tot het donker werd en vond ik het ook helemaal niet vervelend om de planten in de tuin constant water te moeten geven, want daar kreeg ik een soort warm ‘ik ben een natuurmens’-gevoel van. Inmiddels vind ik het vooral lastig om die diva’s in hun potten van vocht te voorzien en een terrasje heb ik al tijden niet meer van dichtbij gezien – ik ben namelijk gewoon aan het werk. Kom dus maar door met die herfst: ik verheug me er heel erg op om gewoon binnen te zitten in de horeca, de overstap van chardo naar rode wijn en van charcuterie naar bitterballen te maken, de seizoensdrankjes bij Starbucks te bestellen (ik voel daar geen enkele shame over overigens, dus oordeel maar een end weg), kastanjes te rapen en op de tafel in de woonkamer te leggen, lekker thuis in allerlei comfortabele kleren op de bank te zitten met thee en te genieten van al het eten dat helemaal niet bij de zomer past. Kaasfondue, wild, pompoensoep, n’importe wat met heel veel truffel, noem maar op en ik kan je nu al zeggen dat ik dat allemaal supergraag tot me wil nemen.
Die extreme herfstbehoefte blijkt ook uit de dingen die ik nu aan het kopen ben. Het begon met een mail van mijn vrienden van Nespresso, die mij als Ambassador, een status die je krijgt als je in het algemeen te veel geld uitgeeft aan dure koffiecupjes, uitnodigde om de ‘Pumpkin Spice Cake’-lungo te kopen. Nou zeg ik zelden nee tegen een uitnodiging, maar dit leek me sowieso wel wat – als ik de deur niet eens uithoef voor mijn Starbucks-kick, wordt mijn leven meteen een stuk makkelijker. Daarna ging ik in een moeite door met het aanschaffen van de juiste outfits. Niks geen lekkere zomerjurkjes, geen kekke fietsbroekjes of schoenen die wel ventilatie bieden maar mijn tenen bedekt houden, nee hoor: ik heb me volledig gestort op loungewear. In korte tijd kocht ik bij de firma Snurk een beige outfit met teckels erop (een megatrui en een legging) en een outfit met een sushi-print, maar toen was ik nog niet klaar en heb ik mezelf ook nog getrakteerd op een nieuwe ochtendjas en een onesie. Een onesie, mensen. Als ik mezelf daarmee niet volledig aan de principes van de herfst heb gecommitteerd weet ik het niet meer. Bovendien is het met de huidige gas- en energieprijzen beter om te investeren in kleding dan om de verwarming aan te zetten. Het wordt een mooi najaar, en ik verheug me er nu al op om me lekker knus in mijn onesie, met een glas rode wijn, te gaan verheugen op de Kerst!