Een zalig Pasen

Omdat mijn vader Joods is en mijn moeder Anglicaans, en omdat ze beiden die religies naar mijn perceptie nooit actief hebben beleden (nou ja, mijn vader eet geen varkensvlees behalve spek en mijn moeder dreigde weleens met een boze schepper, maar dat was meer om haar opvoedstrategie kracht bij te zetten), ben ik min of meer agnostisch opgevoed. Religie is iets dat andere mensen doen, althans, zo kwam het altijd op mij over, en de tijd die ik op de RK Basisschool St. Jozef in Cadier en Keer heb doorgebracht, heeft daar weinig verandering in aangebracht. Toen mijn klasgenootjes in spierwitte mini-bruidsjurken communie deden en een nieuwe fiets kregen, had ik een jurk in een veel praktischer uitvoering en een mooi paar rolschaatsen – ik moest daar overigens wel voor naar de kerk om de voorbeden op te lezen, omdat in God geloven kennelijk geen garantie is  op goede voorleesvaardigheden, zodat ik, als enige infidel van het dorp moest worden ingezet. In de loop der jaren ben ik er niet geloviger op geworden, overigens. Er is natuurlijk een op zich religieuze feestdag die ik op een intens geradicaliseerde wijze vier, maar ik vind Kerstmis niet telt. Het gaat me sowieso meer om de boom, het eten, de adventskalenders, de cadeaus en Do they know it’s Christmas dan om het kindeke Jezus in de kribbe, dus wat mij betreft is er niets dubbels aan. Andere mensen kunnen prima naar de nachtmis; dan hang ik nog even een idioot object in de Kerstboom onder het genot van een van mijn heerlijke Kerstmixen. Ieder zijn ding.

Met Pasen heb ik helemaal niks. Ik vind het nogal een bloederige gebeurtenis, met dood, verraad en kraaiende hanen, en de wederopstanding die daarop volgt inspireert mij ook niet echt. De heidense versie, met paashazen en grote hoeveelheden kleurrijke eitjes, is wel een stuk vrolijker, maar daar staan dan weer al die pasteltinten en pluizige beestjes tegenover, en dat is me dan weer een beetje te soft. The Passion vind ik verschrikkelijk en zonde van een op zich prima televisieavond, de Matthäus Passion blijft, in de woorden van mijn oud-collega, een lijdensweg, dus ik zou al met al deze christelijke feestdag volledig aan me voorbij kunnen laten gaan, maar er staan ook een mooie dingen tegenover, zodat we er al met al toch een zalig Pasen van hebben weten te maken. Om te beginnen is het een extra lang weekend, met een bonusdag ervoor en een erna. Er is voldoende gelegenheid om lekkere dingen te eten: een paasontbijt met eieren, truffelkaas, Engelse worstjes en aardbeien en een diner met prachtige lamshaasjes en asperges. Dit jaar was het weer op zich ok, maar niet geweldig, dus ik kon even naar buiten om een stukje te fietsen, en het was ook niet erg dat Michel en ik eigenlijk gewoon de hele 4 dagen hebben gewerkt. Want zelfs het feit dat er iemand voor onze zonden zou zijn gestorven doet niet af aan de grote hoeveelheden werk die bij ons beiden ligt – in die zin was het beter geweest als hij voor onze deadlines was gestorven. Voor zonden heb ik geen tijd, laat staan energie. Maar misschien kan ik daar in het Pinksterweekend verandering in brengen!