Knuffelen met koeien

Toen ik vorig jaar mijn ‘47 dingen die ik wil doen voor ik 48 word‘-lijst aan het samenstellen was, heb ik een aantal items op de lijst gecrowdsourced, in die zin dat ik mensen op Instagram de gelegenheid heb gegeven wat dingen voor te stellen. Dat doe ik elk jaar, want hoe ouder ik word, hoe meer items ik op de lijst moet hebben, en mijn creativiteit blijkt ook haar grenzen te kennen. Dit jaar wilden mijn virtuele vrienden mij vooral dood hebben, want ze stelden veel activiteiten voor waar ik bij voorbaat al geen zin in heb – een groot deel van mijn 49ste levensjaar doorbrengen in een hersteltraject van een bij het skydiven gebroken bovenbeen lijkt mij gewoon niet zo grappig. Ik ben Tom Cruise niet, mensen. Vorig jaar was het allemaal wat vriendelijker; een van de nominaties kwam van Fleur, een oud-leerling die als onderwijsassistent op school is gebleven, en zij stelde voor om een keer te gaan koeknuffelen. Nou is dat potentieel natuurlijk ook gevaarlijk, want als de koe die ik bezoek om te knuffelen erachter zou komen hoeveel van haar soortgenoten ik heb opgegeten zou ze zomaar de hele 800 kilo die ze heeft in de strijd kunnen komen om wraak te nemen, maar hè, don’t ask, don’t tell, en bovendien weet ik van kinderboerderijbezoek toen ik op de basisschool zat dat koeien niet zo heel slim en dus vredig van aard zijn. Fleur en ik gingen voortvarend van start: we maakten een lijstje collega’s die we mee wilden nemen om met de koeien te knuffelen en we stuurden een mail naar een koeknuffellocatie in Leiden.

En daarna gebeurde er helemaal niks. De koeien mailden nooit terug, ook niet toen ik ze een reminder stuurde, Fleur ging 4 maanden naar Australië om met koala’s te knuffelen, en toen ik een nieuw lijstje ging maken leek het me het beste om andere activiteiten na te streven. Dan was het koeknuffelen kennelijk niet gelukt. Maar ja, dan rekende ik buiten Lianne, want die bood me voor mijn verjaardag een verrassingsexcursie aan, met als dresscode ‘iets dat vies kan worden’, en die verrassing bleek te zijn dat er alsnog met koeien geknuffeld ging worden. We meldden ons bij Sharon, van Knuffelhoeve Pip & Co, en zij liet ons kennis maken met Pip, Co, Marieke en Mini, 4 koeien die het verder helemaal prima vonden als wij er een beetje tegenaan gingen hangen. Bovendien waren er op de hoeve kuikentjes die die ochtend uit het ei waren gekomen, en die mochten we ook vasthouden, en ik kreeg een enorme kip op schoot. Genoeg natuur voor een heel levensjaar dus – en dan mochten we ook nog een doosje versgelegde eieren meenemen. En hoewel ik koeknuffelen niet kon afvinken op mijn lijstje, want mijn nieuwe levensjaar en dus mijn nieuwe lijst was begonnen, ben ik niet zonder vinkje thuisgekomen: het Betuws Wijndomein bleek om de hoek, dus we hebben nog even een wijngaard bezocht. Dat zijn de betere verjaardagscadeaus!