Ik ben geen ochtendmens. Althans, ik spring zelden enthousiast uit bed, vol verwachtingen van wat de nieuwe dag mij gaat brengen, laat staan vol verwachtingen van wat ik de nieuwe dag ga brengen. Sterker nog, als de eerste wekker gaat ram ik op snooze, dan ga ik nog even slapen tot vijf minuten later de tweede wekker gaat (dat is mijn telefoon), die zet ik dan uit en dan ga ik naar het plafond staren en mijn leven liggen haten tot de snooze van de eerste wekker gaat. En dat elke ochtend om zes uur. Doordeweeks natuurlijk, want in het weekend wil ik geen wekker. De belangrijkste reden dat ik…