Glamour and glitter
Leiden is niet echt een rode loper-stad. Er is hier heel veel te doen, en ik word ook op flink wat uitermate feestelijke openingen uitgenodigd, maar er is weinig gelegenheid om een keer een behoorlijk grote jurk aan te trekken. Gelukkig is er het Leiden International Film Festival, dat afgelopen vrijdag officieel werd geopend, compleet met een flink stuk rood tapijt, een muur waarvoor je als een echte VIP gefotografeerd kon worden, een indrukwekkende bobo en de daarbijbehorende kleerkasten met oortjes, champagne, toespraken, en algehele feestelijkheid. En voor dat alles werd ik uitgenodigd, samen met een plus 1, met als dress code ‘evening wear’. Kijk, zo maak je mij dus blij. En B, want die was de aangewezen date voor de avond (mijn M houdt niet zo van film). Ik had zelf besloten een eerder gedragen jurk te recyclen (als de toekomstige koningin van Engeland zich daar niet voor geneert hoef ik dat ook niet te doen), maar B had toen hij zijn kleren inpakte voor zijn recente verhuizing zijn enige pak weggegooid wegens te klein en vol met gaten, zodat we vrijdagmiddag een uiterst hilarische sessie bij Suit Supply hebben meegemaakt, die resulteerde in maar liefst 2 pakken: een zeer bijzondere en een gewone. Zo waren we allebei uitstekend geoutilleerd voor een succesvolle avond.
En dat was het. Aan alles was gedacht; er zat zelfs een parkeerkaartje met vervoer van en naar de locatie in de enveloppe, de rode loper was overdekt (want eind oktober in Nederland is eerder nat dan droog) en de champagne vloeide rijkelijk. Bij de ingang werden B en ik gelijk vereeuwigd in onze feestkleding, we dronken een glas, spraken met wat bekenden, en toen mochten we Trianon 1 in, de mooiste bioscoopzaal van Leiden en omstreken, om daar na wat toespraken die precies lang genoeg waren en een optreden van ’s Neerlands beste drummer en zijn beste leerling de film Whiplash te zien. Dat was een genoegen: het had een typisch Amerikaanse film kunnen zijn, maar er zat een venijnig randje aan. En als onderwijsfilm, want dat is het eigenlijk, zet het ook te denken. Mooi. Na de film werden we door fakkels geleid naar Scheltema, ook al zo’n mooie Leidse locatie, voor een receptie met allerlei lekkere hapjes, alwaar ik gefotografeerd ben terwijl ik me stevig op het buffet aan het oriënteren was. Zo ben ik. Het was een prachtfeest, en om met Gerard Dröge te spreken: iedereen was er. Ik heb behalve Whiplash nog 11 à 12 films geselecteerd om op het LIFF te zien, en na zo’n avond heb ik er alleen maar veel meer zin in.
De onderste foto is gemaakt door Coen Bastiaanssen, waarvoor dank. Ik vind hem prachtig.