Een bonusavontuur

Als het gaat om de ruimte nemen om te klagen over wat die pushoer van een corona allemaal van ons heeft afgepakt, dan sta ik vooraan. Zeker nu er weer nieuwe maatregelen zijn, waardoor het in theorie nog wel mogelijk is om in de horeca, de musea en de bioscopen te zijn, maar in de praktijk eigenlijk bijna niet, omdat de meeste mensen gewoon overdag werken, en laat dat nou net het moment zijn waarop alle leuke dingen ook open zijn. En om nou een dag vrij te nemen om in de kroeg te gaan zitten is misschien ook een beetje merkwaardig. Nou ja, daar kan ik dus uren over klagen, en als je een beetje geluk hebt, ga ik ook nog zitten doemdenken over wat er gaat gebeuren met de awesome plannen die ik voor Eerste Kerstdag had gemaakt. Maar dat heeft natuurlijk weinig zin; het is wat het is, soms lukt het me om daydrinking met vrienden in mijn agenda te krijgen, er zijn nog altijd de weekends, als ik hard doorwerk kan ik net de voorstelling aan het eind van de middag meepikken en natuurlijk het belangrijkste, namelijk dat ik niet met een buis in mijn strot op de IC lig. En dan komt nog bij dat ik, vlak voor de nieuwe maatregelen, eigenlijk juist dankzij en niet ondanks corona, een heel leuk avontuur met Michel heb kunnen beleven. Soms moet je je overwinningen nemen waar je ze krijgen kunt, in plaats van alleen maar zeiken over hoe vervelend het allemaal is.

Onlangs had ik een assessment voor mijn nieuwe functie, in Amsterdam, en omdat ik dat heel erg spannend vond (ik ga er niet zo lekker op als ik het gevoel heb dat iemand mij gaat zitten beoordelen), wilde ik dat koppelen aan iets leuks, want dat helpt, en toen bleek dat Michel voor de wetenschap een nacht in Katwijk zou zitten, stond niets mij in de weg om een leuk hotel in Amsterdam voor mezelf te boeken. En vooruit, ook een restaurant dat al een tijdje op mijn lijstje stond: L’Entrecôte et Les Dames. Maar toen brak de pleuris van de 21ste eeuw weer eens uit – eerst werd het congres van Michel gecanceld, en vervolgens werd het assessment van fysiek naar online verplaatst. En omdat als COVID ons iets heeft gebracht het wel flexibiliteit is, heb ik Michel uitgenodigd om ook naar Amsterdam te komen (eerst moest hij nog even werken), de reservering in het restaurant van 1 naar 2 veranderd, en ben ik na online mijn ziel te hebben laten beoordelen met mijn lijf in de trein naar 020 gaan zitten. Eerst lekker in mijn eentje door de stad wandelen (waarin ik een prachtig kunstwerk in de gevel van de Stadsschouwburg Amsterdam heb gelokaliseerd), daarna borrelen en eten met Michel, heerlijk slapen in een mooi hotelbed en na een voortreffelijk hotelontbijt nog een stuk door de stad lopen. Eigenlijk was het nergens voor nodig, maar het was wel heel fijn om er met zijn tweeën even tussenuit te zijn. Met dank aan corona dus. Die pushoer.