-
Walk of shame
Waar voor veel mensen een walk of shame is dat je ’s ochtends vroeg duidelijk in de outfit van gisteravond met slordig haar vanuit een woning die niet de jouwe is op weg naar huis bent, omdat je kennelijk een nacht vol passie met iemand hebt beleefd, heb ik daar om een aantal redenen niet zo’n last van. Om te beginnen wonen Michel en ik al bijna 25 jaar supermonogaam samen, dus alle eventuele post-coïtale wandelingen zijn gewoon binnen de woning. Maar belangrijker nog is dat ik vind dat niemand zich hoeft te schamen voor een nacht vol passie met wie dan ook, dus dat hele shame-deel hoeft van mij niet zo. Noem…
-
Thuis sporten
Ik heb het echt geprobeerd, hoor. Ik had een abonnement bij een sportschool, waar ik braaf met de schema’s aan de slag ging, ik was lid van een yogaschool, waar ik onbeperkt op een matje aan de slag kon, ik had een One.Fit abonnement, zodat ik op allerlei verschillende locaties terecht kon, en ik heb met een personal trainer gewerkt. Maar uiteindelijk mislukte dit allemaal. Niet omdat ik het sporten niet leuk vind. Althans, ik vind het niet leuk, maar ik snap waar het voor is, en als ik het volhoud draagt het keurig bij aan het doel dat ik ermee heb (fitter worden, niet altijd overal pijn hebben, me…
-
Stokstaartjes-modus
Ik kan heel hard werken. Ik schrijf hier veel over wat ik doe als ik niet werk, maar ik ben in staat om heel veel werk in relatief weinig tijd te verzetten, dus als ik veel tijd besteed aan mijn werk, verzet ik enorme hoeveelheden werk. Bovendien ben ik een enorme plantijger, zodat er schunnig veel in mijn agenda staat, en hoewel ik prima een grote smoel kan opzetten over hoe opstandig ik ben, voer ik keurig alle opdrachten uit, of ik ze nou van mijzelf, mijn baas, de fitnessinstructeur die in een app woont en dus nooit zal weten of ik het gedaan heb of niet, of een random…
-
Een tegenophikklus geklaard
Er zijn klussen die je maar niet gedaan krijgt. Of in elk geval, die ik maar niet gedaan krijg. Het aanschaffen van een nieuwe bank is bijvoorbeeld een klus waar ik al jaren tegenop hik. Michel overigens ook, dus dan kan het zomaar gebeuren dat er jarenlang helemaal niks gebeurt, en dat terwijl onze bank een aanfluiting* is, en dat is hij al jaren, maar een nieuwe kopen, ho maar. Het zijn er eigenlijk twee, een driezits en een tweezits, die ik ooit voor wat ik toen heel veel geld vond hebt gekocht bij een winkel die er graag vanaf wilde, omdat iemand ze besteld had, een aanbetaling had gedaan,…
-
Trots op mezelf – april
Op zich is het niet per definitie zo dat je in een periode waarin je veel hebt gedaan ook veel hebt gedaan om trots op te zijn – je kunt natuurlijk altijd intensief en uitgebreid falen – maar in mijn geval is het gelukkig wel zo uitgepakt. Het is een spannende en drukke periode op school, en ondanks dat heb ik ook nog veel gesport, leuke dingen gedaan en nieuwe ervaringen beleefd. Dat uit zich het beste in een lijstje, dus ziehier: Waar ik vorige maand trots was op het uitlopen van de 10km bij de City Pier City, heb ik dit jaar, na 2 jaar uitstel (eerst vanwege COVID…
-
Helemaal klaar
Het is voorjaarsvakantie en waar ik altijd graag vol enthousiasme schrijf over hoe trots ik ben dat ik weer een vakantie heb gehaald en een lange lijst plannetjes presenteer voor het meest efficiënt besteden van de tijd die me aan mezelf gegund is, heb ik daar op het moment gewoon geen fut voor. Zaterdag had ik in mijn agenda staan dat ik wilde gaan hardlopen, maar dat was niet mogelijk, want het enige wat ik nog kon was apathisch voor me uit staren en met Michel in de kroeg warme camembert in mijn mond schuiven. Ik was van plan om zondag een extra lange yoga-les te doen, maar heb die…
-
Plannetjes maken
Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar soms mis ik de lockdown wel een beetje. Niet omdat ik er zo intens van genoten heb dat er een wereldwijde pandemie was, die veel mensen hun leven, veel pubers hun levensgeluk en veel bedrijven hun toekomst heeft gekost, want dat had van mij niet gehoeven, en zelfs niet omdat ik er in die tijd tamelijk moeiteloos in geslaagd ben om al mijn fitness- en gewichtsdoelen te halen, want dat was gewoon een kwestie van discipline die volledig powered door intense verveling was. Wat ik ergens wel mis is hoe ik me, toen er helemaal niks mocht of kon, zo intens kon…
-
De lat omlaag
Ongeveer een week geleden schreef ik over een beetje compassie voor mezelf. Niet zo meedogenloos oordelen als het niet zo goed gaat of als ik de gewenste resultaten niet meteen binnen weet te halen, en tegelijkertijd toch proberen om aan mezelf te blijven werken – en met ‘mezelf’ bedoel ik vooral zorgen dat ik een langzaam begin maak met fitter, gezonder en, inderdaad, ook slanker worden. Maar ja, met het plan maken is het natuurlijk nog lang niet ten uitvoer gebracht, en ik ben van nature niet echt iemand die het fijn vindt om de lat omlaag te leggen. Doelen zijn er om gehaald te worden, en als je ze…
-
Een beetje compassie
Ik sta er in het algemeen om bekend dat ik nogal hard voor mezelf ben. Ik ga dat niet tegenspreken, want als er iets niet klopt aan die gedachte, is het dat het aan de milde kant geformuleerd is. Ik zou mezelf eerder omschrijven als meedogenloos. Ik heb behoorlijk wat ambities en als ik die niet haal, ben ik buitengewoon ontevreden met mezelf, en dan ga ik het doorgaans op 1 vaste manier oplossen, namelijk er structuur opleggen. Als ik vind dat ik te weinig doe op mijn werk, plan ik meer werk in. Als ik vind dat ik teveel geld uitgeef aan dingen die ik eigenlijk niet wil, tuig…
-
Tot zover september
Mijn hemel – september was maar een maand, maar het voelde als ongeveer een half jaar. Ik heb zo ontzettend veel gedaan, dat het me eigenlijk helemaal niet verbaast dat ik er niet in geslaagd ben om vaker te sporten en ook niet dat ik gewoon heel erg moe ben. Het was eerlijk gezegd ook wel gewoon een heel goede maand, zowel op het gebied van werk, als persoonlijk, als de nevenprojecten. Dus ja, september heeft me behoorlijk uitgewoond, maar ook wel flink wat gebracht. Geen reden om te klagen dus! Cultuur van de maand: Ik zag 3 films: Spencer in de trein naar Maastricht (die vond ik prima, maar ik vind…