-
Een beetje compassie
Ik sta er in het algemeen om bekend dat ik nogal hard voor mezelf ben. Ik ga dat niet tegenspreken, want als er iets niet klopt aan die gedachte, is het dat het aan de milde kant geformuleerd is. Ik zou mezelf eerder omschrijven als meedogenloos. Ik heb behoorlijk wat ambities en als ik die niet haal, ben ik buitengewoon ontevreden met mezelf, en dan ga ik het doorgaans op 1 vaste manier oplossen, namelijk er structuur opleggen. Als ik vind dat ik te weinig doe op mijn werk, plan ik meer werk in. Als ik vind dat ik teveel geld uitgeef aan dingen die ik eigenlijk niet wil, tuig…
-
Tot zover april
Ik wil niet de indruk wekken dat ik een enorme globetrotter ben, want als iemand het me zou vragen zou ik nog altijd beweren dat ik ‘niet zo’n reizer’ ben, maar ik moet nu toch constateren dat ik voor de tweede achtereenvolgende maand in een buitenland mijn einde van de maandblog zit te schrijven. Van Gdańsk naar Rome in een maand, en er zat nog een boel tijd tussen, waarin ik ook niet stil heb gezeten. Gelukkig niet, want zo zit ik in geen enkele wedstrijd – dat is mijn kracht en mijn zwakte. Cultuur van de maand: Omdat ik de maand begon in Gdańsk en ik daar niet alleen was om mooie laarzen te…
-
40 pakjes boter
In een van de kortstondige lockdownpauzes die we in 2020 hadden, heb ik bij de sportschool een lichaamsmeting laten doen. Ik heb eigenlijk geen idee hoe de verhouding is tussen lockdown en lockdownpauzes, maar het voelt alsof we vorig jaar ongeveer 26 maanden lockdown hadden en 2 maanden niet, maar dat kan natuurlijk niet kloppen. Het zal er wel mee te maken hebben dat de periode waarin we nu zitten nogal uitzichtloos lijkt, en dat ik dagelijks verdrietig ben omdat ik bang ben dat ik nooit meer naar de bioscoop, een museum of de Bijenkorf kan, en dat ik daarom denk dat ik ook met terugwerkende kracht in een eeuwigdurende…
-
Corona-kilo’s
In een periode waarin er mensen doodgaan aan corona of door geweld, waarin gedemonstreerd wordt tegen misstanden en waarin zo’n beetje iedereen zijn of haar uiterste best doet om gewoon te blijven functioneren, is het op zijn zachtst gezegd oppervlakkig om je zorgen te maken over hoe je eruit ziet. In het begin van de intelligente lockdown werden er hier en daar nog wel wat grappen gemaakt over hoe dik je uit de corona-periode zou komen, maar gelukkig is men daar al snel mee opgehouden: iedereen heeft een eigen manier van omgaan met stress, en als je deze stressrijke periode bent doorgekomen door elke dag een zak Lay’s pickle-chips* en…
-
Perfect genoeg
Ik ben iemand die zich uitstekend aan allerlei structuren kan houden, en ik leg die ook vaak aan mezelf op. Ik vind dat best prettig. Zo weeg ik mezelf elke dag, niet omdat ik geobsedeerd ben door mijn gewicht, maar omdat ik het juist heel rustgevend vind om te zien dat mijn gewicht een beetje fluctueert, zodat ik ieder getal op de weegschaal kan interpreteren als ‘gewoon data’ in plaats van een indicatie van succes of falen, en dat is natuurlijk heel prettig. Ik heb een boekje met mijn to do-list voor de dag, een Passion Planner waarin al mijn afspraken en plannen staan en een digitale agenda, en hoewel…
-
Dikke mensen sporten ook
Er is weer een nieuw relletje in de wereld: de firma Nike heeft het gore lef gehad om in hun pas geopende winkel op Oxford Street een wat vollere paspop neer te zetten, in het kader van ‘celebrating the diversity and inclusivity of sport’. Natuurlijk hangen de gordijnen gelijk weer vol met mensen die beledigd zijn. Zo schrijft Steve Miller dat Nike hiermee obesitas normaal maakt, maar ja, Steve Miller is de schrijver van een boek met de dubieuze titel Fatnosis en hij vermarkt zichzelf als Weight Loss Master, dus ik vermoed dat hij mensen geld uit de zak kloppen omdat ze zich niet prettig voelen in hun lichaam* normaal…
-
De feiten onder ogen zien
Een tijdje terug ben ik, met behulp van Personal Body Plan (en mijn eigen inzet en discipline), ongeveer 20 kilo afgevallen. Ik heb daar ruim een jaar over gedaan en ik was heel tevreden met het eindresultaat. Ik had allemaal mooie nieuwe kleren, liep een halve marathon en deed enorm zelfvoldaan over hoe makkelijk het eigenlijk was om af te vallen: je moest gewoon een plan maken, een schema voor je voeding en voor je training hebben, zowel het plan als de schema’s tot uitvoer brengen, en BAM je kreeg het lichaam dat je wilde. Alleen was het niet het eindresultaat. Want als ik eerlijk ben en de feiten onder…
-
Ik ben er nog. Of weer.
Soms schiet er weleens iets bij in. Dan staat het leven even in de weg. In mijn geval is er de aflopen tijd nogal wat bij ingeschoten: bloggen, vloggen, sporten, letten op wat ik eet, yoga, lezen, slapen, opruimen (maar dat schiet er al 43 jaar bij in) en creatieve zaken in het algemeen. Maar daar staat tegenover dat ik herkozen ben in de gemeenteraad, met maar liefst 1043 stemmen, vice-fractievoorzitter ben geworden, op school plaatsvervangend leerjaarcoördinator van de 4de klas was, vanaf volgend jaar leerlingcoördinator van klas 3 en 4 zal zijn, een wijncursus heb gevolgd en mijn diploma heb gehaald, zowaar ‘with distinction’, naar Manchester, Rome, Athene, Lille…
-
Een dagje gezond leven
Ik wil zo graag gezond leven. Ik zie die fitgirls op Instagram met hun havermout en hun avocado op toast en dan denk ik ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ Als ik in mijn kookboeken die gezonde dames met hun mooie huid en slanke kont tevreden een stuk bananencake zie eten ben ik gewoon jaloers, want ik weet zeker dat ik, zelfs als ik voorgoed alleen bananencake zou eten, nooit die huid of die kont zou krijgen. Maar ik probeer het wel. Ik drink liters water per dag, kruidenthee, magere melk, soms zelfs sojamelk als ik een extreme hippiebui heb, ik slik visolie en multivitamine, eet alleen volkorenbrood en -crackers, drink groentesapjes…
-
Flexitariër
Ik ben een groot vleeseter. Daarmee bedoel ik niet alleen dat ik graag en veel vlees eet, maar ook dat ik het meest houd van groot vlees: een forse côte de boeuf vind ik gewoon het mooiste wat er is. De gedachte alleen al aan de gebraden kip bij Mama Kelly wekt bij mij culinaire lustgevoelens op en de traditionele kalkoen met kerst maakt me altijd blij. Oh, en spek. Dat maakt alles beter. Maar helaas ben ik niet van de straat, zodat het moeilijk is om te doen alsof het eigenlijk wel allemaal ok is om vlees te eten. Dat is het namelijk gewoon niet. Los van het feit dat…