De lat omlaag

Ongeveer een week geleden schreef ik over een beetje compassie voor mezelf. Niet zo meedogenloos oordelen als het niet zo goed gaat of als ik de gewenste resultaten niet meteen binnen weet te halen, en tegelijkertijd toch proberen om aan mezelf te blijven werken – en met ‘mezelf’ bedoel ik vooral zorgen dat ik een langzaam begin maak met fitter, gezonder en, inderdaad, ook slanker worden. Maar ja, met het plan maken is het natuurlijk nog lang niet ten uitvoer gebracht, en ik ben van nature niet echt iemand die het fijn vindt om de lat omlaag te leggen. Doelen zijn er om gehaald te worden, en als je ze toch gaat halen, dan geldt wat mij betreft altijd het adagium sooner rather than later, dus ik moet echt in gevecht met mezelf om niet meteen allerlei nieuwe schema’s, plannen en apps ertegenaan te gooien of mijn gebruik van de schema’s, plannen en apps die ik al heb te intensiveren. Dat is al met al best spannend voor mij, want zonder structuur voel ik me enigszins verloren. In de vakantie heb ik een goed begin gemaakt, door ervoor te zorgen dat ik in elk geval een goed ontbijt en een goede lunch had, met daarbij nog een snack waar ik plezier aan kon beleven, en dan bleek het in de avond vaak gewoon goed te gaan. En bij het wisselen van mijn zomer- en winterkleding heb ik mezelf ook wat compassie getoond, en alle kleren die niet passen in een aparte bak gedaan (‘aspirational clothing’), zodat ik niet verdrietig hoef te worden omdat ik ’s ochtends iets aantrek waarvan ik de rits niet dicht kreeg.

Een belangrijke stap in het verlagen van de lat was voor mij het moment waarop ik de weekdoelen van de ASR Vitality App niet haalde. Elke week moet (nou ja, moet, ik moet niks, maar als ik meedoe, dan wil ik het op zich) ik 800 punten halen, en die haal ik door te bewegen. Als je de app downloadt begin je met 300 punten en dat loopt, naarmate je succesvoller bent, op tot de max, alwaar ik me al een maand of 10 bevind. Als je je doelen haalt, krijg je een beloning (ik spaar voor cadeaubonnen van bol.com). Ik heb mijn doelen sindsdien elke week gehaald, ook als dat betekende dat ik na een lange dag op school in de stromende regen mijn uitgeputte lijf nog 4 blokjes om moest meeslepen om toch 10.000 stappen te hebben gelopen. Maar laatst is het niet gelukt. Dat kwam vooral doordat ik had gegokt dat ik met een yoga-les aan het eind van de zondagmiddag nog 100 punten zou scoren, maar de les bleek zo ontspannen dat mijn hartslag amper omhoog ging, dus toen had ik een no score, en toen was ik eigenlijk wel zo ontspannen van die les dat ik gewoon naar huis wilde – en daarmee had ik te weinig gewandeld om een stappendoel te kunnen scoren. Geen punten dus. Althans, 750 van de benodigde 800. En eigenlijk bleek dat helemaal niet zo moeilijk om te accepteren. Ik had een drukke week achter de rug en had het kennelijk meer nodig om even een beetje rustig aan te doen, dan om me mijn benen uit mijn kont te lopen voor een handvol punten in een app die te veel invloed op mijn leven heeft. Als je de lat laag genoeg legt, blijk je er ook gewoon overheen te kunnen stappen, en dat is soms best lekker.