Een meesterwerkje delen

Vlak voor het eind van het jaar, toen er nog geen lockdownvuiltje aan de lucht was, werd ik benaderd door Kim van Share A Masterpiece, met de uitnodiging om een keer langs te komen. Omdat ik het sowieso leuk vind om uitgenodigd te worden, zeker als het gaat om een uitnodiging om naar kleren te komen kijken, en dan helemaal in een periode waarin ik in de nadagen van No Spend 2021 was (en dus inmiddels een desperate behoefte had aan andere kleren dan de mijne), ging ik daar natuurlijk gretig op in, en ik nam mijn collega Leoniek mee, want die kan een leuke outfit ook altijd wel waarderen. Het bedrijf bleek op loopafstand van school gevestigd, dus dat was lekker makkelijk, en we werden enthousiast ontvangen door Lieke en Suzanne, die samen Share A Masterpiece hebben opgezet. Het concept is simpel: je betaalt een vast bedrag per maand,* en voor dat bedrag krijg je 3 items, afhankelijk van je abonnement gewoon mooie kleren of kleren van designers. Het superduurzame concept werd me uitgelegd terwijl een van de dames een schitterende zilveren broek in haar handen had, en omdat ik ADD heb en nogal vatbaar ben voor shiny kleding heb ik de uitleg niet helemaal meegekregen – ik was namelijk smoorverliefd op die broek, en wist een ding zeker: zonder die broek ging ik daar het pand niet verlaten. Het bleek een broek van Dries van Noten, en gelukkig paste hij, zodat ik zo’n beetje heel december in een werkelijk awesome broek heb rondgelopen, ook toen er inmiddels wel een lockdown was, waardoor alle gelegenheden waarop een normaal mens een veel te dure broek zou kunnen dragen niet doorgingen.

In januari ging ik terug, met de broek, die ik inleverde zodat hij gestoomd kon worden voor de volgende draagster, en had ik een uitgebreide pas-sessie, waarin ik een miljoen kledingstukken droeg. De gedachte was deels dat ik kon zien wat Lieke en Suzanne allemaal in huis hadden, en deels dat zij konden zien wat mij goed staat en wat ik leuk vind, zodat ik eventueel in een periode waarin ik geen tijd heb om te passen gewoon kan vragen of ze even wat spullen voor me uit kunnen zoeken. Gaat niet gebeuren overigens, want het was allemaal zo gezellig en ontspannen dat ik dat de komende tijd echt niet aan me voorbij zal laten gaan. Ik nam 3 mooie items mee, een paars fluwelen jasje en een zwarte rok van Dries van Noten en een rok met papegaaien van Marjolein Elisabeth, een merk dat ik verder niet ken, maar ik doe dit ook om nieuwe dingen te proberen, tenslotte. Ik heb deze kleren in een maand allemaal minstens twee keer aangehad, wat wel bijzonder is, want ik heb zelf ook een paar rokken van ‘echte’ designers, en die draag ik nooit.  Kennelijk gaat het makkelijker als er een deadline is; het zou toch jammer zijn om zoiets moois ongedragen weer in te leveren. En wat zo fijn is: ik ben nu wel weer een beetje klaar met die dingen – en dat komt goed uit, want ik ga ze binnenkort weer omruilen voor iets anders. Mocht ik ooit toch die papegaaienrok missen, dan kan ik hem gewoon weer aanvragen. Kortom: dit is voor mij echt een mooie manier om geen nieuwe kleren te kopen** en toch variatie in de kledingkast te hebben. Met drie wisselmeesterwerkjes per maand moet dat toch prima lukken?

* Ik begon met een soort instapabonnement, want ik wilde in eerste instantie alleen De Broek, maar in januari heb ik het al omgezet naar een Connaisseur-abonnement, want dat leek me een mooie invulling van Better Spend 2022.
** Nou ja, ik mag dit jaar wel nieuwe kleren kopen, maar ik was niet van plan om 3 designerstukken per maand aan te schaffen.

Behalve 2 kopjes thee en een halve droppot heb ik niets gekregen van Masterpiece om dit stuk te schrijven. Ik betaal alles keurig zelf!