Tot zover februari

Februari ging sneller voorbij dan gedacht, en dan niet alleen omdat het een kortere maand is – al helpt dat natuurlijk wel. Het was gewoon heel erg druk. Of liever vol, want ik hou niet zo van de term ‘druk’. Maar goed, dan was het wel een ramvolle maand. Heerlijk. Ik heb zo veel gedaan en zo veel mensen gezien, dat ik er enerzijds echt heel erg moe van ben en anderzijds heel veel zin heb om zo verder te gaan. Ik ben benieuwd hoe ik maart uitkom…

Cultuur van de maand: Helemaal aan het begin van de maand bezocht ik het Depot van Boijmans, en dat vond ik prachtig. Op de Dies Natalis van de Universiteit Leiden was de Lakenhal gratis open, en dat kwam door een voorstel dat ik gedaan heb, dus ik heb een halve dag vrij genomen om er die dag ook bij te zijn. Ik kon weer naar de bioscoop en zag Death on the Nile en Licorice Pizza, allebei prima maar ze zullen me geen van beide bijblijven, en thuis keek ik qua film The King’s Man (vond ik niet zo) en qua serie Ted Lasso (echt PRACHTIG). Ik las 5 boeken, waarvan Love van Roddy Doyle en To Paradise van Hanya Yanagihara mijn favorieten waren en The Comfort Book van Matt Haig de grootste bummer in tijden.

De hoogtepunten van de maand: Ik kreeg binnen 24 uur 2 bossen bloemen voor dingen die ik had gepresteerd, en daar was ik best trots op. Met Lianne at ik bij FG zodra het kon. De Open School en Voorlichtingsavond waren een gillend succes, en de minister van Onderwijs bezocht onze school – met als bijvangst dat ik mijn mijn hoofd op RTL Nieuws was. Ik deed een Empowerment Retreat bij LOS, ook samen met Lianne, en we crossten op een scooter door het centrum van Amsterdam. Mijn nieuwe computer werd geleverd en Martine is van een prachtige baby bevallen.

Leukste outfit van de maand: Voor de Open School en het bezoek van de minister droeg ik de jurk van Michael Barnaart die ik al maanden wilde hebben en pas na de No Spend kon kopen. Ik vond hem zelf prachtig – vandaar de double wear, en ik ga hem nog heel vaak dragen. Ik heb ook veel plezier gehad van mijn Masterpiece-artikelen van februari (2 rokken en een prachtig jasje).

De dieptepunten van de maand: Ik leek even een monumentale fuck-up te hebben begaan in de organisatie van de Athene-reis die we eind april-begin mei gaan maken, maar uiteindelijk viel het heel erg mee, althans, toen mijn zeer ervaren collega me hielp om het programma aan te passen. Ik doe erg mijn best om me niet te laten leiden door allerlei destructieve gedachten over mijn gewicht nu ik niet de hele dag calorieën tel, maar ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik er stevig van baal dat ik een paar kilo ben aangekomen. Dat was dus niet de bedoeling.

De mislukkingen van deze maand: Ik heb minder vaak geblogd dan ik wilde; ik heb voor mezelf een soort ‘eens in de vijf dagen’-schema, maar ik heb de blog van de 27ste volledig overgeslagen, en die van 2 maart ook. Nou ja, dan ga ik nu weer terug in het schema. Verder was ik zelf niet zo trots op het niveau van de eerste versie van een stuk dat ik zou aanleveren, maar ik ben er geloof ik wel mee weggekomen, en moet ik constateren dat er alweer een boel rotzooi in huis ligt. Ik mocht een programma maken voor de tweede klassers over documentaires, en daar was ik zelf niet zo heel tevreden over.

De prestaties van deze maand: De nieuwe website van school ging in de week waarin we allerlei PR-activiteiten hadden live, en toen bleek het heel handig dat ik, vooral door deze blog, nogal wat WordPress-ervaring heb. Verder verliepen de wervingsactiviteiten heel goed, die maken deel uit van mijn portefeuille, en ben ik niet vergeten ervoor te zorgen dat de mensen die extra had gewerkt hebben in het openbaar bedankt werden voor hun inzet. Ik maakte bij Eva Schreuder een supermooie ketting voor mezelf en gunde mezelf op de dag van de storm de luxe van een paar uur slapen overdag.

Lekkerste van de maand: Bij FG aten Lianne en ik een bizar nagerecht van witte chocolade met foie gras en olijfolie – dat was zo prachtig en raar tegelijk. Na een hap zei Lianne ‘dit is apenkop’ (dat was een ander dessert van drop en banaan, ook bij FG, waar we het al jaren over hebben) en ze had helemaal gelijk. Wat een ervaring. Michel en ik aten op dezelfde dag als Joël Broekaert bij Restaurant CRU in Den Haag en we waren het helemaal eens met zijn recensie. En de horeca is weer open, dus ik heb flink buiten de deur gegeten en gedronken, en alleen al de mogelijkheid maakt het lekker.