Tot zover maart
Wow, maart was wel een maand die ik voorlopig nog wel even gaan onthouden. Alles zat erin: buitenlandse reizen, enorme gezondheidsdrama’s, etentjes, eindes der tijden, noem maar op. Terwijl ik dit schrijf zit ik in Gdansk, alwaar ik in mijn eentje een paar dagen weg ben om even tot rust te komen van alles, en ik kan jullie naar alle eerlijkheid zeggen dat ik die rust keihard nodig heb. Maar er waren ook mooie dingen, eigenlijk best wel veel, dus laten we het zuur en het zoet even gezamenlijk proeven.
Cultuur van de maand: Gelijk al op 1 maart bezocht ik samen met Michel de Mucha-tentoonstelling in het Kunstmuseum Den Haag, en omdat het voorjaarsvakantie was ging ik maar liefst 2 keer naar de bioscoop (voor The Batman en Belfast). In Rome regende het cultuur, en bovendien keek ik in het vliegtuig Tick Tick … Boom op mijn iPad. Verder heb ik qua thuiscultuur 1 film en 3 series uitgespeeld: Encanto (ik vond hem superupsetting), Schitt’s Creek seizoen 3, And Just Like That en Ted Lasso seizoen 2, waarvan ik de laatste echt verreweg de beste vond. Ik las 6 boeken (favorieten Shaggie Bain en Magpie). En tot slot waren er 2 concerten die zowaar doorgingen: Sting en Spinvis. Beide geweldig.
De hoogtepunten van de maand: Ik heb voor een drukke maand veel tijd met lieve vrienden kunnen doorbrengen, en hier en daar zelfs wel wat mensen die ik nog niet kende ontmoet. Dat was heel fijn. Ik werd gecoacht door een paard, iets wat voor mij aanzienlijk leerzamer was dan ik van tevoren gedacht had en ik nam afscheid van de gemeenteraad, wat op zich wel een fijne avond was, maar vooral een heel prettige manier om de acht jaar die ik er met veel plezier in gestoken heb af te ronden.
Leukste outfit van de maand: Ik heb een prachtige jurk van Natan (het favoriete merk van Máxima) geleend van Share A Masterpiece voor mijn raadsafscheid, maar die vond ik achteraf misschien wel minder leuk dan de impulsaankoop die ik vlak voor Rome deed: een jurk die ik de ‘refo-nachtpon’ noem, een heel lange jurk met bloemetjes en een beetje kant. In Rome droeg ik hem met stoere schoenen en een geel leren jasje om hem een beetje te onttrutten, en ik vind zelf dat dat best een goed effect had. Zeker in combinatie met een sterrensjaaltje dat er helemaal niet bij paste. Een leerling maakte een foto en zei ‘Mevrouw, u ziet eruit als een influencer’, en dat lijkt me een mooi compliment.
De dieptepunten van de maand: De avond voordat we vertrokken naar Rome had ik een beetje pijn aan mijn kaak, en die pijn is alleen maar erger geworden, waardoor ik de hele dag paracetamol en ibuprofen slikte, en op een gegeven moment ging dat bijna niet meer omdat ik niet kon slikken – huilend van de pijn op het vliegveld zitten met 50 pubers erbij is niet een moment dat ik heel graag wil herbeleven. De huisartsenpost zei dat het iets in mijn bovenkaak was, de tandarts dacht mijn onderste verstandskies en de kaakchirurg zei dat het een totaal overbelaste kaakspier (door stress) was. Ik ben er nog niet vanaf, maar ik hoop het grootste drama in maart achter te laten.
De mislukkingen van deze maand: Omdat ik bijna de hele week verschrikkelijk veel pijn aan mijn smoel heb gehad, was ik deze Rome-reis niet in vorm, en ik was dus ook niet tevreden over mijn presentaties en al helemaal niet over hoe ongelooflijk chagrijnig en kortaangebonden ik was. Ik zou het dus graag over willen doen. Er was wat gerommel in mijn team, en omdat de kaakchirurg me de diagnose ‘stress’ gaf, moest ik een paar dingen onder ogen zien die ik liever in de vergetelheidszone zou hebben achtergelaten. De verkiezingsuitslag in Leiden was voor D66 ook niet echt iets om trots op te zijn, maar het nieuwe team gaat er zeker iets moois van maken.
De prestaties van deze maand: Ik heb geeist dat de tandarts plek voor me maakte, heb met een ontstoken gezicht een hele Romereis meegemaakt, schreef een afscheidsspeech voor de raad waarvan de eerste versie al meteen door Michel werd goedgekeurd, ik hield de afscheidsspeech ook daadwerkelijk, ik ruimde iets op dat ik normaal makkelijk 3 maanden zou laten liggen, hield al mijn plantjes in leven en reisde in mijn eentje naar Gdansk. Oh, en ik boekte een deel van de zomervakantie en iets anders waar ik nu expres vaag over doe.
Lekkerste van de maand: Met Michel at ik bij Jules in Den Haag een bizar gerecht, dat bestond uit steak tartaar, merg, zwezerik en foie gras. Heel bijzonder. Lianne en ik aten spiering, oesters en garnalenkroketjes bij Harpoon, met een fles champagne erbij, en met Bas B ging ik kaasfonduen. Allemaal prachtig, maar het allermooiste was toch de pasta carbonara met verse truffel die ik in Rome at in een half uur waarin ik wel kon kauwen: dat was echt een geweldig gerecht. Fijn om te weten wat ik de volgende keer ga bestellen.
