Trots op mezelf – juni

Eergisteren was het 15 juni, de verjaardag van Michel. Die viert hij niet, want hij vindt verjaardagen stom (boft hij ook lekker met een van de grootste verjaardagsvierders ter wereld als partner, maar goed, zijn probleem, niet het mijne), maar het betekent 2 dingen: de count-down naar mijn verjaardag (15 juli) is officieel ingezet en het is tijd voor een ’trots op mezelf’-lijstje, want dat heb ik met mezelf afgesproken, dus dan doe ik dat. Het regende misschien niet echt grote redenen om mezelf even lekker op de eigen schouder te kloppen, maar soms is de som van de kleine redenen al reden genoeg.

1. Ik heb eindelijk, zo lijkt het, het eeuwigdurende kaakprobleem opgelost. Nou ja, het duurde niet eeuwig, maar wel drie en een halve maand, en deze week heb ik een afspraak bij de tandarts gemaakt en we denken dat de kies die hij getrokken heeft eigenlijk al die tijd al de boosdoener was. Wat een opluchting – ik heb nu nog wat wondpijn maar ik verheug me er erg op om na een kwart jaar pijn aan mijn smoel nu een keer nergens last van te hebben.
2. Hoewel ik nog veel trotser op mijn leerlingen ben, ben ik ook wel een beetje trots op de examenresultaten Grieks van het eerste tijdvak en mijn bijdrage daaraan. Niet alle resultaten overigens, de zogeheten ‘duimregeling’ heeft ertoe geleid dat een aantal leerlingen mijn mooie vak volledig heeft laten lopen, maar zelfs met hun spectaculair slechte resultaten had mijn klas op zich een mooi gemiddelde. Nu die 4 vrienden van tijdvak 2 nog even nakijken en dan ben ik er waarschijnlijk.
3. Na een tijdje sukkelen met mijn eten, want ik wil nooit meer een georganiseerd dieet, maar ik wil ook niet meedoen aan het experiment ‘Kijken hoe groot Susannah kan worden’, heb ik nu voor mezelf een mooi systeem vastgesteld, waarin ik er wel voor zorg dat ik elke dag veel vezels en eiwit binnenkrijg, maar niet de hele tijd alles loop te wegen en in te voeren. Daarmee lijkt ik te zijn gestopt met uitdijen, maar belangrijker nog: het voelt een stuk beter.
4. Ik heb in 4 weken met iedereen van wie ik direct leidinggevende ben een personeelsgesprek gevoerd en los van het feit dat ik dat nog nooit gedaan had (ik heb er wel een miljard gehad als docent natuurlijk, maar ik zit voor het eerst aan de andere kant van de tafel) en het dus wel spannend vond, ging het volgens mij wel goed. En ik ben gelijk begonnen met de verslagen van die gesprekken verwerven en archiveren, en dat is zo mogelijk nog een lastigere taak, dus dat zijn 2 trotsjes in 1.
5. Omdat ik een volwassen vrouw ben en zelf bepaal wat ik in mijn eigen tijd doe, ben ik maar liefst 3 keer naar Top Gun Maverick gegaan en ik schaam me daar geen seconde voor. Dan mag ik doorgaan voor een elitaire high-brow trut, ik vind dit een topfilm en als ik er een vierde keer heen wil, dan doe ik dat gewoon. En daar ben ik best trots op.