Trots op mezelf – februari

Ik heb deze maand een beetje de pest in, omdat ik op een bepaald gebied (sport en de fysieke gevolgen daarvan) had gehoopt, of eigenlijk gewoon gepland, om meer resultaten te ervaren dan ik daadwerkelijk op het moment beleef. Waar ik had gedacht na 6 weken hardlopen, op mijn eten letten en verder ook in het algemeen best gezond te leven, een stralende strakke fitness-godin te zijn, moet ik constateren dat ik geen gram ben afgevallen en ook nog eens pijn aan mijn knie en op beide voeten blaren heb. Dus daar zit heel weinig ruimte voor trots. Gelukkig is er ook een heleboel wel gelukt deze maand:

1. Ik heb zo goed als alle deadlines gehaald, en dat waren er best veel. Het is een drukke periode op school, want naast al het werk dat ik toch al doe, moet ik ook ingewerkt worden voor de periode die ik als plaatsvervangend rector zal optreden op het Novum, en er moet nog een tweetal nieuwe mensen in de schoolleiding worden ingewerkt. Dat in combinatie met het feit dat ik het heel vervelend vind om dingen niet goed te doen of niet af te hebben levert hier en daar nog flink wat stress op, dus ik ben extra trots dat eigenlijk alles gelukt is.
2. Ik heb een paar heel mooie jurken voor mezelf gekocht – misschien dat sommige mensen winkelen niet als een prestatie zien, zeker niet voor iemand als ik, want winkelen is op zich mijn tweede natuur, maar dit zijn jurken die behoorlijk aan de prijs zijn, dus ik moest er eerst geld voor vrij maken en toen besluiten dat ik het echt wilde doen. En nu moet ik ze ook nog daadwerkelijk aantrekken, want dat vind ik bij heel mooie jurken vaak spannend.
3. De wervingsperiode op school is heel goed verlopen: er was een succesvolle voorlichtingsavond voor ouders en een drukbezochte Open School, waar we veel complimenten kregen voor de manier waarop de school en de leerlingen uit de verf kwamen. De aanmeldingsperiode is inmiddels geopend, maar we kunnen nog geen scorebordjournalistiek bedrijven, want we weten pas in april hoeveel nieuwe brugklasleerlingen we volgend jaar echt mogen verwelkomen. Dat is dus nog even wachten, maar dat maakt het trots zijn op wat we tot nu toe gedaan hebben niet minder.
4. Ik heb me aangemeld voor een training ‘Financiën voor niet-financiële schoolleiders’ en ik ben er ook daadwerkelijk heen gegaan. Ik zal niet beweren dat ik nooit minder tegenzin heb gevoeld, maar daar gaat het niet om: ik weet nu in elk geval wat een grootboek is, en dat is best handig voor iemand die over 2 weken rector van een school is.
5. Ik ben begonnen met to do-lists maken voor het weekend, waar ik ook een paar standaardklussen op heb staan, zodat ik nu op zondagavond een opgeruimd huis heb, en mijn school- en sporttassen voor de week die komen gaat klaar heb staan. Dat helpt een boel, want daardoor sta ik niet ’s ochtends vroeg omringd door rotzooi als een gek spullen bij elkaar te zoeken.
6. Nou ok dan: ik ben, los van die knie en die blaren, eigenlijk best lekker bezig met hardlopen. 3 keer per week en er is progressie, meer kan een mens eigenlijk niet vragen. Of dat kan een mens wel vragen, maar soms moet een mens gewoon een beetje rustig aan doen en leren omgaan met teleurstellingen. Dat zou dan mooi volgende maand een reden tot trots kunnen zijn.