Trots op mezelf – maart

Dit was een lekkere periode om dingen te vinden om trots op mezelf te zijn: ik had sportdeadlines, begon met een spannende nieuwe klus op school, mocht een lezing houden en dat alles in combinatie met mijn verwoede pogingen om er ook nog een leven op na te houden. Tot mijn grote vreugde en trots heb ik zo’n beetje alles gedaan wat ik had willen doen, en daar ben ik dan weer heel trots op. Voor wie meer wil weten hier een puntsgewijze analyse:

1. Ik heb de 10 kilometer op de City Pier City uitgelopen. Ik had drie doelen: 1. hem uitlopen, 2. hem uitlopen zonder te wandelen, 3. hem uitlopen onder de 1.20, en die drie heb ik alledrie gehaald, want ik had er 1.17.nogwat voor nodig om volledig hardlopend de finish te bereiken. Daarmee was ik verreweg de traagste van de school, maar niet per se van het deelnemersveld, maar hoe dan ook ben ik er trots op, want op 1 januari moest ik nog beginnen, en voor half maart heb ik 10 kilometer gerend.
2. Ik heb me gigantisch goed voorbereid op de periode van de voorjaarsvakantie tot de meivakantie, waarin ik plaatsvervangend rector ben. Ik vind dat superspannend, al is het alleen al omdat ik met zo’n beetje al mijn ingewikkelde vragen naar de rector ga, en die is er dus niet. En daar komt nog bij dat het een belangrijke periode is, met begrotingen en allerlei personeelswisselingen, en dat ik dus nu ineens overal tekenrecht voor heb. Gelukkig ben ik eerder overvoorbereid dan ondervoorbereid, dus ik heb over alles wat redelijkerwijs zou kunnen gebeuren al informatie ingewonnen, zodat me niets zou kunnen overkomen.
3. In de eerste 10 dagen van het plaatsvervangend rectoraat zijn er al 3 dingen gebeurd die niet vielen in de categorie ‘alles wat redelijkerwijs zou kunnen gebeuren’, en die dingen bleek ik ook gewoon op te kunnen lossen. Dus ik ben niet alleen trots op mijn voorbereidingsskills, maar ook op mijn improvisatievermogen, want je moet natuurlijk wel iets hebben dat je kunt inzetten als de voorbereiding even tekort schiet.
4. Ik heb ervoor gekozen om de lezing die ik moest geven niet tot diep in de puntjes voor te bereiden, maar om te vertrouwen op mijn public speaking skills en gewoon ontspannen mijn verhaal te houden. Het ging goed!
5. Ik heb een aantal vergaderingen die ik voorzat ruim voor de afgesproken tijd laten eindigen, zonder daarmee mensen onvoldoende aan het woord te laten of bepaalde onderwerpen er even snel doorheen te jassen. Dit alles omdat ik zelf een enorme hekel heb aan vergaderingen en dol ben op vergaderingen die eerder eindigen, en daarmee nog veel doller op mensen die dat mogelijk maken. En nu dus op mezelf.
6. Ik ben begonnen met het structureel lezen van boeken in de persoonlijke ontwikkelingssfeer – elke dag een half uur, met de timer. Ik heb er al een uit, en ik ben druk bezig met de tweede, ‘Playing Big’ van Tara Mohr, en dat vind ik een heel leerzaam boek. Ik dwing mezelf ook om de ‘journalling’-vragen te maken, hoewel ik daar meestal geen zin in heb, maar als ik wil leren van dit soort boeken, zal ik toch de opdrachten van de schrijfster moeten uitvoeren.
7. Het is me weer gelukt om ondanks de drukke agenda en alle afspraken op school ook nog 3 keer naar de bioscoop, 1 keer naar het theater, 1 keer naar een lezing en 1 keer naar een museum te gaan – en dat alles met allerlei wisselend gezelschap, dus ik blijf mijn vrienden gewoon zien en ik zorg ervoor dat ik niet langzaam aan culturele honger ten onder ga. Dat zou jammer zijn, al is het alleen al omdat we geen plaatsvervangend plaatsvervangend rector hebben. Ik blijf dus cultuur inplannen!