-
Prince
Toen wij in Rome waren en ik even in een WiFi-zone was, kwam vrijwel meteen het bericht binnen dat Prince was overleden. Ik kon op dat moment natuurlijk niet veel meer doen dan heel hard balen en antwoord geven op de vraag die M aan iedereen stelde (Wat is je lievelingsnummer van Prince?*), maar diep van binnen deed ik wat Prince zelf op dit plaatje doet. Mag het nou afgelopen zijn met het overlijden van helden? Ik ben er klaar mee. * Glam Slam, Sign ‘O’ The Times, Kiss. Een liedje? Doe eens normaal. Ik vind 3 al bijna niet te doen.
-
Taalverzorging
Weet je, ik vind het helemaal niet zo erg om als taalpurist te boek te staan. Taalverzorging is namelijk gewoon belangrijk. Dat geldt niet alleen voor spelling, maar ook voor interpunctie. En sommige mensen vinden Sheldon misschien niet de allerbeste ondersteuning voor een bewering, maar ik voel verwantschap. Mijn moeder heeft me destijds ook laten testen.
-
Tijd voor poëzie
Ik ben op het moment enthousiast bezig met zorgen dat de troep in huis niet weer aanzwelt en daarbij ben ik ook 2x per week 20 minuten oppervlakken aan het afstoffen of schoonmaken. Toch vraag ik me elke keer af of ik die tijd niet beter zou kunnen gebruiken. Rose Milligan, die dit gedicht heeft geschreven, is het kennelijk met me eens. Maar ja, een min of meer schoon huis is ook wel fijn – maar ik moet het niet te ver doorvoeren. This day will not come around again.
-
Nakijken
Het is weer de tijd van het jaar: ik heb een enorme berg nakijkwerk en helemaal geen zin om het te doen. Maar uitstellen kan niet, want ik ga naar Rome en dan moet alles klaar zijn. Kortom: ik loop over van zelfmedelijden. En soms sla ik mismoedig met mijn hoofd op mijn bureau, maar dat is zo zacht van al dat papier dat ik het bijna niet merk.
-
Censuur
Vorige week kreeg ik een mail van Pinterest, met de omineuze mededeling dat een van mijn pins was verwijderd wegens aanstootgevende inhoud. Nou gebruik ik Pinterest op zich al niet zo veel, en als ik het gebruik, is het vooral om moodboards aan te leggen van een nieuw kalenderjaar, of voor inspirerende fitnessquotes, of als een soort virtuele droomkledingkast of om op een geheim prikbord dingen te verzamelen die ik mooi vind maar met niemand wil delen. Oh, en mijn ‘rain’-bord, met plaatjes van, je raadt het al, regen. Ik vind Pinterest namelijk eigenlijk een beetje tuttig, dus als ik daar langer dan 20 minuten rond heb gehangen heb ik het meestal…
-
Brussel
Ik kan heel moeilijk komen met een genuanceerde reactie op wat er in Brussel is gebeurd. Het komt voor mij dichterbij dan ooit, niet omdat Brussel op anderhalf uur van Leiden ligt, maar omdat ik het vliegveld waar de bommen zijn afgegaan ken van de Rome-reis. Dus bij alle beelden denk ik steeds ‘oh, daar stond ik toen’ of ‘daar waren we toen die leerling weer kwijt’. Een ongenuanceerde reactie heb ik wel. Zie boven. Mag het nu alsjeblieft afgelopen zijn?
-
Idiot sandwich
Ik ben helemaal niet zo’n fan van Gordon Ramsay. Dat constante geschreeuw van hem: voor mij hoeft het niet. En dit is natuurlijk een buitengewoon botte actie, en ik zou dat nooit doen. Maar in een parallel universum loop ik rond met 2 boterhammen voor al die idioten die ik tegenkom. Dat dan weer wel.
-
Wat je eigenlijk echt wilt zien
We kunnen nou wel doen alsof mensen blogs lezen omdat ze zeer geïnteresseerd zijn in het online lezen van de wederwaardigheden van mensen die ze offline al dan niet kennen, maar laten we eerlijk zijn: uiteindelijk verlangen we allemaal naar een bewegend plaatje van een olifant op een trampoline. Ik vermoed dat dit allemaal niet echt is, maar dat kan me eerlijk gezegd niets schelen. Het is een olifant op een trampoline. Mijn dag is goed.
-
Kijk hier eens naar
Alweer zo’n plaatje waar ik uren naar kan kijken. Een mooie gif* is voor mij een soort meditatie, lijkt wel, en dat komt goed uit, want echt mediteren kan ik geloof ik niet. *Wisten jullie dat de uitvinder van gifjes vindt dat je gif niet uitspreekt als gif, maar als djif? Niet dat ik het ga doen hoor, maar toch. Raar.
-
Griepgolf
Er schijnt weer een griepgolf te zijn – mijn moeder was vorige week ziek, en ik zie aan de hoeveelheid absenten op school, zowel onder de leerlingen als onder de collega’s, dat er een tsunami aan bacillen in de rondte vliegt. Dus als iedereen eens even fijn een stukje niet op mij uitademt, zou ik dat zeer waarderen. Alvast bedankt, mensen!