De Medea van Euripides bezoeken is een beetje zoals naar een film over de Titanic kijken: hoe het verhaal ook wordt ingevuld, welke dramatische invalshoek er ook gekozen is, het maakt allemaal uiteindelijk niet zoveel uit, want het loopt slecht af. Medea is uiteindelijk toch de vrouw die haar kinderen zal vermoorden, en of je aan het begin van de voorstelling sympathie voor haar hebt of niet, of voor een deel mee kan gaan met haar overwegingen of niet, aan het eind ga je met een naar gevoel naar buiten. Want wie vermoordt nou haar kinderen? In de voorstelling die ik zaterdag met M bezocht, de Medea van de Toneelgroep Amsterdam, heette het hoofdpersonage…