Bezuinigen

Ik neem me regelmatig voor om minder geld uit te gaan geven. Dat zou dan niet zijn omdat ik te weinig geld heb, want ik heb op zich genoeg (als je samenwoont en allebei een baan hebt, maar geen kinderen en geen auto, gaat het financieel doorgaans prima), maar wel omdat het me regelmatig overkomt dat ik eerder uit gewoonte of uit emotie geld uitgeef dan uit behoefte. Nou ben ik niet van mening dat ik alleen maar geld uit zou moeten geven als ik echt iets nodig heb, want zo sober ga ik toch niet leven, en bovendien: wie bepaalt wat echt nodig is? Dat ik meer dan 20 paar schoenen heb is zeker waar (en met meer dan 20 bedoel ik echt veel meer dan 20), maar er zijn specifieke schoenen die ik niet heb. Ik heb bijvoorbeeld nog geen schoenen voor bij mijn verjaardagsjurk, en ik heb laatst iemand zien lopen in platte schoenen die ik voor mezelf ook best leuk vind – dat ik niet bepaald blootsvoets door het leven zou moeten als ik ze niet koop betekent niet per se dat ik ze niet nodig heb. Maar dat ik, als ik een mail krijg dat mijn favoriete jurkjesmerk uitverkoop heeft, onmiddellijk de creditcard trek, zonder me af te vragen of ik eigenlijk wel een nieuwe jurk wil, dat zou best anders kunnen. En als ik moe, chagrijnig, boos of verdrietig ben, en denk dat ik daar het beste een tas als een pleister op zou kunnen plakken, dan is dat geld dat ik beter in de zak zou kunnen houden.

Ik heb een heel handige Excel, ooit voor mij ontworpen door B (althans, die heeft het basisontwerp gemaakt; vervolgens heb ik het gepimpt met allerlei kleurtjes en een ingenieus systeem waarbij ik de creditcarduitgaven over de maand spreid), waarin ik per maand begin met alle vaste lasten van het maandinkomen aftrekken en het overgebleven geld over 4 weken spreid. Dan weet ik hoeveel ik nog heb en dan kan ik niet verrast worden door een onverwachte uitgave – die heb ik ofwel begroot, of ik heb er ruimte voor. Ik heb sinds ik ben begonnen met dit systeem al flink wat geld opzij gezet voor bijzondere uitgaven, die ik dan zonder moeite ook kan doen. Dus als ik een nieuwe winterjas wil, heb ik daar een potje voor, en als mijn vinger per ongeluk is uitgegleden op de ‘nu betalen’-knop op de site van de Bijenkorf, dan weet ik of ik dat meteen kan betalen, of ik het als extra uitgave moet inboeken, om het zo snel mogelijk af te lossen, of of ik er een reservefondsje voor moet aanspreken. Handig. Op het moment is het heel verleidelijk om veel geld uit te geven aan kleren, want het is uitverkoop en ik ben flink afgevallen, maar ik wil dus een beetje bezuinigen. Ik koop dus voorlopig niks extra, zodat ik de extra uitgaven in mijn Excel kan aflossen, en wat kan sparen voor als ik echt tevreden ben over het afvallen. Maar als ik de ideale schoenen voor bij mijn verjaardagsjurk tegenkom, dan garandeer ik niks.