Trots op mezelf – september

Tussen 15 augustus en 15 september is er behoorlijk veel gebeurd, op zich ook gewoon een heleboel dat valt in de categorie ‘reguliere zaken’, dus daar hoeft een mens zichzelf niet voor op haar eigen borst te kloppen, maar aan de andere kant is er voldoende om trots op te zijn. Een lijstje maken zoals ik me in januari heb voorgenomen is dus ook best een overzichtelijke opdracht aan mezelf. En op zich is een overzichtelijke opdracht ook wel een keertje lekker om te hebben, dus daar ga ik even uitgebreid van genieten.

1. Ik ben heel voortvarend van start gegaan met het nieuwe schooljaar, door meteen een boel startgesprekken in te plannen en uit te voeren, lessen te bezoeken en na te bespreken en ongeveer een miljard nieuwe taken en voornemens in mijn agenda te zetten, zodat ik al die taken ook daadwerkelijk ga uitvoeren. Wat wel mooi is, is dat ik, als ik iets moet doen, mezelf moet afremmen, want in constateer bij mezelf dat ik, als ik een to do-list voor het hele jaar heb, ga proberen dingen eerder te doen, alsof ik daarmee de zomervakantie 2 maanden eerder kan laten beginnen. Onzin natuurlijk, dus ik mag het tempo best een beetje naar beneden schroeven.
2. Ik heb me over mijn angst om me in zwemkleding te tonen heen gezet en me in een hotel waar ik sliep en waar een zwembad was in mijn badpak gehesen, waarna ik ook daadwerkelijk naar het zwembad ben gegaan en 50 baantjes getrokken (het was een klein zwembad dus de afstand is niet per se de trotsheid hier). In aanwezigheid van, je raadt het al, helemaal niemand. Dus die angst sloeg ook weer nergens op.
3. Na een boel tegensputteren heb ik naar mijn baas geluisterd en een vrije middag opgenomen om te compenseren voor werk gedaan op een dag waarop ik niet zou hoeven werken. Ik had persoonlijk liever nog even keihard doorgewerkt, maar een middag waarop ik me gedurende anderhalf uur liet masseren en daarna naar het Mauritshuis en de Bijenkorf ging was eerlijk gezegd precies wat ik nodig had. En mijn werk komt toch wel af.
4. Ik heb een One.Fit abonnement genomen en in dat kader een paar heel interessante en/of heftige sportlessen gedaan. Dancer’s Power Training was nog tot daaraan toe, maar de Workout of the day bij Crossfit Ninja’s deed behoorlijk pijn, aan mijn spieren en een mijn ego, want ik kan er niks meer van. Komt wel. En anders is er nog altijd de Yoga for Women les die ik volgde, waar het het moeilijkst was om niet keihard te gaan zitten lachen als de docent weer over mijn ‘sacred cave’ (nou ja, niet die alleen die van mij, de ‘sacred cave’ in het bijzonder).
5. Ik ben met een groep gemotiveerde collega’s aan de slag gegaan in een project over Kansengelijkheid. Dat is een project dat een tijdje zal gaan duren, maar het was in elk geval een heel geslaagde eerste bijeenkomst en dat vind ik in elk geval voor iets dat zo belangrijk is een goed begin.