Dit was 2022

De kruitdampen van Oud en Nieuw zijn inmiddels weggetrokken, de lege fles champagne ligt in de glasbak en de goede voornemens zijn al in full swing, dus het is tijd voor de grote ‘Dit was 2022’-overzichtspost. Bij dezen. Als ik dit allemaal nog een keer doorlees, begrijp ik wel waarom ik zo moe ben, maar aan de andere kant: het was een geweldig jaar. Ik heb zoveel gezien, gedaan, geleerd, meegemaakt, gegeten, gedronken, gelachen, gehuild en gelezen, dat ik niet anders kan concluderen dan dat het woord ‘rijkgevuld’ van toepassing is op 2022. En dan heb ik het nog niet eens over de mooie mensen met wie ik dit allemaal heb mogen ervaren – sommigen kende ik al jaren, anderen waren nieuw. Hoe dan ook: als je ook maar iets hebt bijgedragen aan mijn belevenissen van afgelopen jaar wil ik je bij dezen heel hartelijk bedanken. En ik zie jullie allemaal graag in 2023!

Januari

Michel en ik vierden Oud en Nieuw in Maastricht, en dronken ook Limburgse bubbels om het nieuwe jaar in te luiden. Door de malle data van de feestdagen had ik toen er niks meer te vieren viel een hele week vrij, die ik vooral in spanning doorbracht over eerst de vraag of de scholen weer open gingen, en daarna de vraag hoe. Ik wandelde met Nelleke, deed een online pubquiz en werd bijna laatste, moest een heel moeilijk gesprek voeren als schoolleider, had een fotoshoot voor de nieuwe website, en mocht een sessie op de studiedag van school verzorgen over het communicatieplan. Lianne en ik gingen zodra het kon naar De Bijenkorf om onze tassen op te halen en kregen daar champagne bij. Ik werd geboost en ik had cultuurhonger, maar kon op de valreep van de maand in elk geval nog naar Spiderman: No Way Home en voor de tweede keer naar Ghostbusters: Afterlife. Met de inmiddels complete schoolleiding had ik een heidag en met Michel had ik een mooi diner bij Wielinga om te vieren dat de horeca weer open was. Ik las het mooiste boek in tijden, Crossroads van Jonathan Franzen, en genoot niet eens als guilty pleasure van seizoen 2 van Emily in Paris.

Februari

Februari was de maand waarin ik een jurk twee keer droeg voor officiële gelegenheden waarvoor foto’s gemaakt werden: de Open School en het bezoek van de minister van Onderwijs aan het Novum (waardoor ik ook nog op het RTL Nieuws was). Gelukkig was het de jurk van Michael Barnaart die ik de halve No Spend 2021 wilde kopen, en gelukkig ging ik met Michel dineren in een mooi restaurant na afloop van de Open School. Verder was de Lakenhal gratis open op de Dies van de universiteit, op mijn instigatie, ging ik naar het depot van Boijmans, at ik de mooiste pistache-croissant ter wereld, dineerde ik met Lianne bij FG en met Michel bij CRU en Harpoon, kreeg ik een komkommer van de baas met een ‘Tijd voor jezelf’-kaartje eraan (ik meen dit), beviel Martine van een prachtige zoon en leerde ik mindful boksen. Ik las To Paradise, wat ik mooi vond, en The Comfort Book, waarop ik me erg verheugd had. Voor niks, want het was teleurstellend. Ik zag louter teleurstellende films, dus die zal ik niet bij naam noemen, maar Ted Lasso is de mooiste serie die ik in tijden gekeken heb.

Maart

Maart was een spannende maand, want ik ging voor het eerst in heel lang weer op reis: aan het begin van de maand naar Rome met ruim 100 pubers, en aan het eind van de maand naar Gdansk, in mijn eentje. Ik had een verschrikkelijke kaakontsteking, die volgens de kaakchirurg door stress veroorzaakt was, ontmoette Teije, de zoon van Martine en Jan Hendrik, ging naar het Kunstmuseum met Michel, kreeg met D66 fors op de billen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen, ging naar Sting en Spinvis, werd gecoacht door een paard en nam afscheid als raadslid. Verder las ik zes boeken, waarvan Shuggie Bain en Magpie het mooist waren, zag ik The Batman en Belfast en keek ik onder andere And Just Like That (vreselijk) en Ted Lasso 2 (prachtig). Ik bezocht allerlei horeca, maar geen echt bijzondere, of het moet het restaurant in Rome geweest zijn waar ik pasta carbonara met verse truffel at. Dat was dan wel weer legendarisch.

April

April begon in Gdańsk en eindigde in Athene, dus dat mag in elk geval een mooie internationale maand genoemd worden. Verder ging ik in Rijswijk (Gelderland) naar een teambuildingssessie met de schoolleiding, ging ik naar het theater, naar de boekpresentatie van Lianne, zag ik de slechtste Marvel-film in tijden (Morbius) en ging ik met Saskia naar de Simple Minds. Ik trad op bij Echt Gebeurd in Toomler en at met Michel bij Wils in Amsterdam. Ik las 4 boeken, waaronder Je kan het (doen)! (het nieuwe boek van Lianne), zag 3 films (The Adam Project was best vermakelijk) en speelde 2 series uit (The Gilded Age en Bridgerton 2). Ik ging nog een keer op bezoek bij Teije, en dat was heel gezellig. De tandarts vond dat de kaakontsteking toch door een verstandskiesprobleem kwam, dus die moest er bij nader inzien wel uit, maar dat zou later pas gebeuren, en ik was op de nationale radio en in de krant.

Mei

Mei had maar een internationale reis, en dat was een terugreis, want we waren in Athene met leerlingen en vlogen naar huis. Het was prachtig: Michel en ik vertelden samen over de Areopagus, ik was voor het eerst in Epidaurus, we zagen Mycene en de kinderen hadden ook een toptijd. Op 6 mei werden Michel en ik 23,5, wat we vierden bij restaurant Noor, in Groningen – en wij waren niet de enigen die het mooi vonden daar, want later in de maand kregen ze een ster. Ik keek het songfestival op tv, ging naar de Pet Shop Boys, hielp bij een wijnproeverij en at met Bas bij Ox in Rotterdam. Er was weer eens Beckett in het theater: Eindspel, dat Michel en ik in Haarlem hebben gezien. Ik kocht jurkjes bij de LaDress sample sale, en ging natuurlijk naar de film, waarbij het meest memorabel Top Gun Maverick was, want die vond ik echt geweldig. En omdat er steeds meer door kan gaan konden we eindelijk wijn drinken met Marc en Thomas (en hun hond Bella) om over hun bruiloft in september te praten.

Juni

In juni ging ik nog drie keer naar Top Gun: Maverick, want het is een heerlijke film. De problemen met mijn kaak werden definitief opgelost toen een kies die doorgebroken bleek werd getrokken – het was al die tijd dus niet de verstandskies, maar de kies ervoor. De uitslag van het eindexamen kwam binnen (95% geslaagd, dus we zijn trots), ik bezocht een basisschool, ik wandelde een hele marathon in het kader van de Nacht van de Vluchteling, we hadden een personeelsdag in Leiden en de laatste training met de schoolleiding. Ik vond bloemen bij de container, wat een vrolijk begin van de dag was; het was ook hoognodig, want ik had een week waarop helemaal niets vanzelf ging. Ik ging uit eten: met Michel naar Ox, met Lianne naar Miss Jones, met de eetclub naar Fromagerie Bon en met de MR naar Thai Fresh. Ik caterde een lunch op de Universiteit Leiden. Ik ging naar 2 concerten, van Elbow en Elvis Costello, zag Jurassic World: Dominion, Mission Impossible en Elvis in de bioscoop en speelde thuis Physical en Stranger Things (seizoen 1, ik loop achter) uit. Ik las 4 boeken, waarvan ik What we don’t talk about when we talk about fat heel leerzaam vond en Do Nothing best inspirerend. Een beetje rustig aan zou niet slecht voor me zijn.

Juli

In juli was ik jarig, en dat wist ik mooi te spreiden, want meteen al in het eerste weekend van de maand huurde ik een bioscoopzaal af en keek ik met mijn vrienden naar Stand By Me. Op mijn daadwerkelijke verjaardag ging ik naar de Lakenhal, lunchte ik bij Jeanpagne en dineerde ik bij Harpoon, allemaal met Michel, mijn favoriete gezelschap. We rondden het schooljaar af door heel hard te werken en daarna was ik snel ontspannen, zodat ik met de auto van Saskia naar Maastricht kon rijden om daar samen met Michel heerlijk in een huisje te zitten (en bij Brut172 te eten, want nieuwe sterrenrestaurants zijn gouden kansen). Ik zag de nieuwe Thor-film en was diep onder de indruk van Mass, las een boek over de Medici, liet mijn oogleden liften en werd beëdigd als BABS voor de bruiloft van Marc en Thomas. Vanwege de ooglift kon ik de hele laatste week niets anders dan in de tuin zitten, lezen en barbecueën, maar dat is ook wel eens goed voor de mens – voor deze mens in elk geval wel.

Augustus

In augustus herstelde ik verder van de ooglift, zodat ik nogal wat zonnebrillen gedragen heb. Verder ging ik met Michel een weekend naar Rheden voor een feestje en met Lianne een weekend naar Gouda voor een awesome vrouwenweekend. Ik leerde fietsen met klikpedalen, ging wandelen op de heide, zag Bullet Train en Nope in de bioscoop, las het prachtige The Whalebone Theatre, deed een art-based learning sessie, vierde 25 jaar in het onderwijs met kersenbonbons, snoep, sushi en een borrel op mijn werkkamer. Er was heel veel horeca, met Michel en met andere leuke mensen; het absolute hoogtepunt was een geweldig pasta-gerecht bij Bistro de la Mer in Amsterdam. Ik leerde meer over zwangerschaps- en ouderschapsverlof dan ik wil weten (omdat dat voor mijn werk moet, niet vanwege een eigen baby – dat moest er nog bij komen pfff) en kocht een vulpen van Montblanc. De droom dus.

September

September was een vies drukke maand. Ik begon aan mijn opleiding (een leiderschapstraining), bezocht meerdere themadagen en voerde ongeveer een miljard gesprekken als schoolleider (kennismakingsgesprekken, startgesprekken, nabespreken van lesbezoeken en meer vergaderingen dan me lief was). Er was gelukkig ook cultuur: Carmen in Amsterdam, het Mauritshuis, E.T. in de bioscoop, Spencer op mijn iPad en een heel mooi boek, Still Life. Ik ging 2 keer naar Maastricht, een keer om mijn moeder te zien en een keer om mijn vader te zien en bezocht, toen ik daar toch was, een wijngaard. Ik ging veel uit eten, weinig sporten en ik mocht maar liefst twee keer als BABS optreden: een keer bij Marc en Thomas, en een keer bij Martine en Jan Hendrik. Een heel mooie manier om nogal veel liefde in je maand te krijgen!

Oktober

In oktober wist ik na een boel gestress op TicketSwap kaartjes te kopen voor Martine en mij om naar de Backstreet Boys te gaan, en dat was precies zo gaaf als ik had verwacht. Ik ging met Lianne naar Maastricht om bij Beluga te eten, sliep met Michel 2 nachten in Garderen, alwaar ik ook 10 kilometer wandelde in het bos, wisselde mijn zomer- en winterkleren om, zag een paar heel leuke films (vooral Good Luck To You, Leo Grande en Boiling Point zullen me bijblijven) en kocht een paar bokshandschoenen. Een van mijn meest naaste collega’s kreeg een hersenbloeding en ging voor een flinke tijd uit de roulatie, en daar waren we best verdrietig om. In het kader van de personeelsactiviteit ging ik boulderen, maar daar kon ik geen reet van. Ik rondde met Michel de herfstvakantie af in een kaasfonduepopuprestaurant, en dat was een prima manier om de herfst officieel in te luiden – al hielp de paddenstoelenwandeling in Garderen daar ook heel goed bij.

November

November was een bizarre maand, want het was de eerste keer in tijden dat ik een volledige baan had (ik werkte heus wel al langer full time, alleen nu stond het ook op mijn salarisstrookje), maar het was ook een maand waarin ik behoorlijk veel tijd wist vrij te maken voor mooie dingen. Zo bezocht ik het LIFF, waar ik een heleboel films zag, zag ik ook de door mij langverwachte nieuwe Black Panther-film, ging ik met Michel even 2 Michelinsterren halen in Amsterdam, want we vierden bij Flore ons 24-jarig jubileum samen, en ging ik in mijn eentje een dag naar Parijs. Maar ik had ook nog een bijeenkomst van het leiderschapstraject, van de eetclub, ik ging naar een scholenmarkt en naar de conrectorenconferentie van de Zelfstandige Gymnasia (schijnt een jaarlijks hoogtepunt te zijn – ik was er voor het eerst), volgde een training over onderwijsmarketing en had een heel weekend het huis voor mezelf.

December

In december mocht ik nog even een interne sollicitatieprocedure volgen, maar ik ben het wel geworden: ik ben nu officieel plaatsvervangend rector. Ik las een paar heel mooie boeken (Tomorrow and tomorrow and tomorrow was echt fijn), zag thuis een tweetal films en in de bios voor de tweede èn derde keer Wakanda Forever. Ik trok een paarse rok aan vanwege Paarse Vrijdag, caterde een lunch voor 45 man, organiseerde een superleuk Kerstdiner voor de collega’s en serveerde een full English Christmas dinner op de eetclub – en de Christmas pudding fikte als een dolle. Michel en ik vierden Kerst voor een deel thuis en voor een deel in Amsterdam, in het Okura-hotel, waar we bij Yamazato een Michelin-ster en een bijzondere culinaire ervaring ophaalden. We sloten het jaar samen af op dezelfde plek als vorig jaar: een appartement met sauna in Maastricht. Moe, maar voldaan. Wat een enorm jaar was dit zeg – ik ben benieuwd wat 2023 gaat brengen!