Helemaal klaar

Het is voorjaarsvakantie en waar ik altijd graag vol enthousiasme schrijf over hoe trots ik ben dat ik weer een vakantie heb gehaald en een lange lijst plannetjes presenteer voor het meest efficiënt besteden van de tijd die me aan mezelf gegund is, heb ik daar op het moment gewoon geen fut voor. Zaterdag had ik in mijn agenda staan dat ik wilde gaan hardlopen, maar dat was niet mogelijk, want het enige wat ik nog kon was apathisch voor me uit staren en met Michel in de kroeg warme camembert in mijn mond schuiven. Ik was van plan om zondag een extra lange yoga-les te doen, maar heb die ’s ochtends al gecanceld, oorspronkelijk met het plan om alsnog te gaan hardlopen, maar dat werd wandelen, want dat lukte net. Ik heb gruwelijk hard gewerkt en ik ben echt heel erg moe, van die vermoeidheid die niet alleen fysiek is, maar ook, of misschien wel vooral, mentaal. Ik heb niet eens zin om plannetjes te maken, laat staan ze uit te voeren, wat natuurlijk helemaal niet bij me past, zodat ik ook boos ben op mezelf, en bovendien ben ik me er al te bewust van dat ik de laatste tijd nogal vaak op deze blog zit te jenken over dat ik het druk heb en moe ben en laten we eerlijk zijn, daar zit helemaal niemand op te wachten, dus daar ben ik ook boos over. Voeg daaraan toe dat het hardlopen al weken slecht gaat en dat het enige resultaat dat na 2 maanden intensief sporten en op mijn eten letten heb geboekt is een kilo erbij, en dan weet je het wel: ik ben er helemaal klaar mee.

En dan is het ook nog zo dat ik deze vakantie echt moet gebruiken om op te laden, want na de vakantie ben ik 7 weken lang rector van school. Daar zit ook de reden van de vermoeidheid overigens: zo’n beetje alles moest overgedragen worden, en omdat ik een loeiende control freak ben moest dat tot in de puntjes. Nou ja, de puntjes van de puntjes. Er moest ook een nieuwe collega ingewerkt worden, in deze vakantie is een interne verhuizing gepland en er was wat gedoe in het team – allemaal dingen die niet vanzelf gingen, dus toen ik vrijdag het pand verliet was ik me er wel van bewust dat ik die vakantie behoorlijk hard nodig had. Gelukkig had past Susannah al rekening gehouden met future Susannah, zodat present Susannah vandaag een massage van anderhalf uur had, en ach, als ik toch een massage had kon ik ook wel een half uurtje gaan rennen. En er zijn natuurlijk al plannetjes: een bezoek aan de Vermeer-tentoonstelling en een sterrenlunch, een nacht in Maastricht en een sterrendiner, en een uitje met een training die ik doe en een etentje met Lianne. Zo leeg is deze vakantie niet – sterker nog, als ik dit lijstje zo zie zal ik mijn best moeten doen om ook even wat rust te pakken. Gelukkig heb ik ook nog 2 Creed- en 3 John Wick-films die ik wil zien om me voor te bereiden op vervolgen die binnenkort in de bioscoop komen, en er is altijd nog een boel Mission Impossible. Dat wordt dus al met al een mooie vakantie. Nou hoef ik er alleen nog maar zin in te krijgen…