Tot zover februari

Net als de ‘Tot zover’ van januari schrijf ik deze ‘Tot zover’ ruim na mijn eigen deadline, maar inmiddels heb ik mezelf aangeleerd om daar niet mee te zitten. Dat komt ook doordat ik, anders dan in januari, net een week vakantie achter de rug heb, waarin ik ruim de gelegenheid zou hebben gehad om dit stuk eruit te beuken, en kennelijk een andere keuze gemaakt heb. Dan zou het merkwaardig zijn als ik er vervolgens een probleem mee zou hebben gehad. Februari was voor een korte maand bovendien tamelijk eventful, vooral omdat de hele maand in het teken stond van het aankomend plaatsvervangend rectoraat op school, dat direct na de vakantie ingaat, en dan duurt tot de meivakantie. En ik heb er ook gewoon naast geleefd, want zo ben ik ook wel. Genoeg te vertellen dus!

Cultuur van de maand: Ik las 4 boeken, waaronder het geweldige You just need to lose weight van de even geweldige Aubrey Gordon (echt, mensen, Maintenance Phase is een belangrijke podcast), en Daughters of Sparta, weer een van die romans die een verfrissend feministisch perspectief op verhalen uit de oudheid menen te bieden – jammer op zich dat al die feministische perspectieven eigenlijk allemaal hetzelfde zijn. Deze was niet heel erg om te lezen, overigens. Ik zag maar 2 films, The Fabelmans (mooi, maar zal me niet bijblijven) en Ant-Man and The Wasp – Quantumania (eigenlijk best wel slecht, maar het is Marvel dus ik ga toch wel, en het publiek bij Marvel-films is altijd supergezellig), en ik speelde helemaal geen series uit. In het kader van mijn inspiratietraject bezocht ik het Kunstmuseum, alwaar ik me een uur lang over een bureau verbaasde, en samen met Michel en 10000 andere mensen bezocht ik de Vermeer-tentoonstelling in het Rijksmuseum.

De hoogtepunten van de maand: De Open School (heet op andere scholen ‘Open Dag’, maar een dag kan niet open, of ‘Open Huis’, maar het is geen huis) was een groot succes: de school zag er geweldig uit en iedereen was heel enthousiast. Over de aanmeldingen mag ik niets zeggen, dus dat doe ik ook niet. Tijdens de kick-off van het inspiratietraject dronken we bubbels bij Hotel Des Indes, dat was mooi,  Michel en ik hadden een Laphroaig-weekend in een bijzonder hotel in Amsterdam, ik had een geweldige en zeer noodzakelijke massage bij Faith, de massagekoningin, en ging op de laatste dag van februari met Michel naar Amsterdam, oorspronkelijk om naar Vermeer te gaan, maar we waren er toch, dus we lunchten heerlijk bij De Juwelier. Helemaal niet slecht.

De mislukkingen van deze maand: Ik heb het in mijn hoofd gehaald dat ik mijn werkkamer wil professionaliseren, want het ziet er nu nogal infantiel uit, en ik vind niet dat ik iemand een slechtnieuwsgesprek kan aandoen in een kantoor vol met Playmobil, maar het lukt me maar niet om er een draai aan te geven waar ik me prettig bij voel. Ik heb nu heel veel weggegooid, maar ik ben er nog lang niet; het goede nieuws is dat ik de komende 2 maanden niet op die kamer zit, dus dit schuif ik lekker door. Ik ben aan het trainen voor de City Pier City-loop en ik word alleen maar langzamer, en bovendien word ik, ondanks al mijn verwoede pogingen om te trainen en fit te worden alleen maar zwaarder. En ik trok mijn favoriete laarzen kapot, toen ik ze met heel veel haast aan probeerde te trekken. Helaas.

De dieptepunten van de maand: Er is nogal wat gedoe met medewerkers op school op het moment, waar ik hier niet over ga schrijven, maar als schoolleider sta ik er anders tegenover dan als collega. Dat is moeilijk met elkaar te rijmen – je gunt je collega’s echt het beste, maar de school ook, en daar zit spanning. Ik vind het heel moeilijk om met die situaties geconfronteerd te worden. Ik had heel veel zin in een stoelmassage, die werd afgeschaft, had een boel lange en ingewikkelde vergaderingen, waarvan ik een vergadering op vrijdagmiddag die om 15.30 begon en tot 17.00 duurde echt wel een personal low vond.

De prestaties van deze maand: Het hardlopen is inmiddels opgeschroefd tot een zeer langzame 7km, maar het zijn er toch maar weer 7, de volledige overdracht van het rectoraat is gelukt, vooral dankzij mijn doorlopende gedram, ik kocht een paar heel bijzondere jurken en droeg ze ook, ik heb het ook voor elkaar gekregen om hoewel ik oerend hard aan het werk was toch nog tijd te maken om met Michel uit eten te gaan en met Liannne naar de bioscoop te gaan. En ik heb mezelf min of meer gedwongen om voor de komende periode bij voorbaat hier en daar wat hulp in te roepen, en dat is niet iets waar ik heel goed in ben.

Lekkerste van de maand: Tijdens het Laphroaig-weekend aten Michel en ik heerlijke eend, op Valentijnsdag aten we bij La Diva, een restaurant waar we vroeger heel vaak kwamen, maar al jaren niet meer geweest zijn, met Lianne en Vincent at ik een heleboel guacamole bij de Salsa-shop. Allemaal heerlijk op hun eigen manier, maar het mooiste was de lunch bij De Juwelier, en dan misschien wel als absolute hoogtepunt het gerecht van ossenstaart en merg, met polenta en uiencompote. Prachtig, eerlijk eten. Ik wil terug.

Leukste outfit van de maand: Ik heb een aantal jurken van Christopher John Rogers besteld, allemaal jurken met horizontale strepen in vrolijke kleuren. Een van die jurken was zo’n succes dat mensen me steeds staande hielden om te vragen waar de jurk vandaan kwam, dus misschien was dat voor anderen wel de leukste outfit van de maand, maar ik ben die dag een foto vergaten te maken. Naar het Kunstmuseum droeg ik een broek waar ik me meestal onzeker in voel, met knalgele gympen. Die was eigenlijk ook wel heel leuk!