Dirty pleasures

Ik geloof niet zo in het principe van guilty pleasures, omdat ik niet vind dat je je schuldig zou hoeven voelen over iets waar je plezier aan beleeft (behalve als dat puppy’s schoppen is, maar dan heb je sowieso meer problemen dan je guilty pleasure). Zo schaam ik me helemaal niet voor mijn behoefte om naar keiharde actiefilms te kijken; mijn meest recente in die reeks is de John Wick-franchise, waarvan ik nu de eerste 3 delen heb gekeken, zodat ik deel 4 in de bioscoop kan gaan kijken. Ik kan eigenlijk niet zo heel goed tegen geweld, dus ik zit de helft van deze films uit het raam te kijken, maar het is het waard. Ik eet en drink graag dingen die anderen vol gespeelde schaamte voor zichzelf in de guilty pleasure-categorie zouden indelen: een frikandel speciaal, colaflesjes, thee met melk, bloedworst en chips met gore smaken. Ik kan intens genieten van slechte muziek, of het nou uit de jaren ’80 is, door boybands gezongen wordt of de Affirmation Song van Snoop Dogg is (serieus, luister dit, is goed voor je). Kortom, ik zit er helemaal niet mee dat een aantal van mijn voorkeuren niet per se voorkeuren zijn die anderen met me delen – ik vind het eigenlijk wel prima. Ik ga lekker alleen naar de bios voor mijn dosis zinloos geweld, drink mijn rare drankjes en gooi Jeanny van Falco over mijn oortjes, en dan heeft niemand er last van. Niemand heeft er last van en ik schaam me nergens voor. Sterker nog, ik ben er wel een beetje trots op: dit ben ik, leer er maar mee leven.

Maar er is dus een ding waar ik plezier aan beleef waar ik misschien niet zo trots op ben. Waar ik meestal keurig aan het eind van de dag voor het slapen gaan mijn gezicht schoonmaak en mijn tanden poets, waarna ik naar boven ga, de outfit van de dag keurig opberg in de kast, en dan ga slapen, vind ik het in drukke tijden heerlijk om vies te gaan slapen. Ik poets nog net mijn tanden (al is het alleen al omdat ik het niet zo heel leuk vind om naar de tandarts te gaan, dus voor mijn gebit zorgen heeft wel een beetje prioriteit), maar ik laat mijn make-up lekker op mijn smoel zitten en gooi mijn kleren gewoon op de grond. Ik kan hier ook echt naar uitkijken – als ik me zit voor te bereiden op de afronding van de dag kan ik me voornemen om voor de optie ‘vies’ te gaan, en dat vind ik heerlijk. Soms doe ik dit 3 dagen achter elkaar, waardoor de kamer waar mijn kleren wonen langzaam verandert in een floordrobe*, maar ik zit daar niet mee, vooral omdat ik weet dat een deel van het genoegen van vies gaan slapen is dat ik in bed plannen ga maken voor hoe ik uiteindelijk al die kleren weer op ga ruimen, mijn gezicht echt even goed schoon ga maken (en dan gooi ik er natuurlijk ook wel een maskertje tegenaan) en een nieuw leven als voortreffelijk gereinigd en verzorgd mens ga beginnen. Niets om me voor te schamen dus – aan die viezigheid zitten gewoon goede voornemens gekoppeld!

* Ja, op de foto van mijn floordrobe staat een beha. Die draag ik. Dat is voor iedereen beter.