Eergisteren was het 15 juni, de verjaardag van Michel. Die viert hij niet, want hij vindt verjaardagen stom (boft hij ook lekker met een van de grootste verjaardagsvierders ter wereld als partner, maar goed, zijn probleem, niet het mijne), maar het betekent 2 dingen: de count-down naar mijn verjaardag (15 juli) is officieel ingezet en het is tijd voor een ’trots op mezelf’-lijstje, want dat heb ik met mezelf afgesproken, dus dan doe ik dat. Het regende misschien niet echt grote redenen om mezelf even lekker op de eigen schouder te kloppen, maar soms is de som van de kleine redenen al reden genoeg. Ik heb eindelijk, zo lijkt het, het…