-
NaNoWriMo – de eindstand
Toen ik op 1 november begon aan NaNoWriMo had ik eigenlijk niet gedacht dat ik het vol zou houden om elke dag te schrijven. November is namelijk een heel drukke maand, want los van werk en leven is er ook nog LIFF en IDFA, dus dan moet ik de hele tijd in de bioscoop zitten. Maar ik wilde gewoon ontzettend graag een keer proza schrijven, en ik ben niet iemand die dan zomaar spontaan gaat zitten, een pen pakt of een laptop aanzet en begint. Ik ben iemand die afspraken moet maken, met mezelf, of met internet, en als ik geen afspraken maak of geen idioot project heb gevonden waar…
-
Over de helft
Het is nu 18 november, en ik merk dat ik een beetje in de problemen ga raken met alle dingen die ik in november had willen doen. Om te beginnen ben ik heel prettig aan het schrijven in het kader van Nanowrimo, maar ik lig ver achter op schema. De teller staat nu op 8108 woorden, wat volgens de prognose van de site (die uitgaat van een doel van 50.000 woorden) betekent dat ik het boek zal afronden op 14 februari 2017. Dat is op zich mooi, want dan kan ik het etentje om te vieren dat ik een roman af heb gelijk combineren met een romantisch diner ter gelegenheid van…
-
Een nieuw project
Bij een van mijn vele sessies van zelfreflectie (zo kan je uit het raam staren ook noemen, dan klinkt het alsof je iets superintellectueels aan het doen bent) drong het ineens tot mij door dat het meerendeel van mijn projecten fysiek zijn. Eerst wilde ik afvallen, toen wilde ik een halve marathon lopen en ik heb natuurlijk ook nog de yoga-opleiding, die ik dit jaar af wil maken. Maar ik vind mezelf helemaal niet zo’n fysiek persoon – als iemand me vraagt waarom ik überhaupt yoga ben gaan doen, zeg ik doorgaans dat dat was omdat ik mijn lichaam eigenlijk altijd gezien heb als een apparaat dat ik nodig heb…