Een voldoende

Begin januari had ik een vervelende deadline, die vooral vervelend was omdat ik zelf veel te lang had gewacht met het überhaupt beginnen aan de online cursus yoga filosofie aan de Universiteit van Oxford, waardoor ik ook enorm had verzaakt bij het inplannen van de afrondende essay-opdracht. Het gevolg was dat ik in een kleine 12 uur een tekst van 2000 woorden eruit gestampt heb, zodat ik toch nog op tijd was, maar voor de kwaliteit van het eindproduct kon ik eigenlijk niet instaan. Even voor de duidelijkheid: ik was hier 100% dader en helemaal geen slachtoffer, want ik had het beroerd gepland, en doordat ik als ik mij geconfronteerd zie met de gevolgen van mijn slechte planning de neiging heb om lamgeslagen te raken en helemaal niks te doen totdat ik echt geen keuze heb en wel aan de slag moet gaan, heb ik mezelf dus een heel vervelende dag opgeleverd. Maar goed, ik had het af. Ik vermoed dat er genoeg mensen zijn die niet in staat zijn om in veel te weinig tijd toch nog een boel hoorcolleges te luisteren, de reader te lezen en een min of meer coherente tekst over de al dan niet gebrekkige authenticiteit van het moderne yoga te genereren – ik kan dat dus kennelijk wel, en dat is best wel iets om blij mee te zijn, lijkt me.

Deze week kreeg ik het cijfer voor mijn essay. Ik heb een 5.8 gehaald, en ik merkte dat ik onmiddellijk in leerling-modus schoot, want ik dacht meteen: ‘Mooi, dat is een voldoende, weer een dingetje af.’ Er waren tijden dat ik het heel jammer zou hebben gevolgen om relatief laag te scoren, want ik ben op zich best ambitieus, maar laten we eerlijk zijn, voor een dag werk is een 5.8 van Oxford University niet eens zo slecht. Er zat ook feedback bij: de bibliografie ontbrak (nee hoor, ik had alleen geen boeken gebruikt), ik had het essay beter moeten proofreaden (dat doet pijn, want ik ben doorgaans nogal een taalnazi, maar ik had dus echt haast), maar mijn mededeling dat ik denk dat de dogmatische flexibiliteit van yoga juist de kracht van yoga was en niet iets dat afdoet aan de authenticiteit werd geëvalueerd als een ‘good point’. Ik ben wel tevreden eigenlijk. Ja, ik had een beter essay kunnen schrijven, ik had zeker ook wat aan de taalverzorging kunnen doen, en ik had vast een hoger cijfer gehaald als ik daadwerkelijk boeken zou hebben geraadpleegd in plaats van gewoon dingen beweren op grond van wat ik tijdens de hoorcolleges heb gehoord. Aan de andere kant: de buit is binnen. Ik heb aan de universiteit van Oxford gestudeerd. Ik ga denk ik gelijk mijn LinkedIn updaten. En me aanmelden voor de alumni-vereniging.