Gdańsk als verrassing

Toen ik om te vieren dat ik geen raadslid meer was mezelf wilde trakteren op een paar dagen weg, had ik wel heel veel zin om ergens anders in mijn eigen gezelschap een beetje te ontspannen, maar totaal geen zin om een vlucht, een hotel en een plan te regelen, dus er zat niets anders op dan mijn oude liefde srprs.me in te schakelen om het voor me te fixen. Ik boekte en hoefde verder nergens meer over na te denken, in elk geval niet tot een week van tevoren, toen het me duidelijk werd dat ik in elk geval niet naar Zuid-Europa zou gaan, want de temperatuur op de plaats van bestemming zou overdag 4 graden zijn en ’s nachts 0 – ik had hoop op Reykjavik (maar IJsland is heel duur, ook voor een reisorganisatie) en het stellige vermoeden dat ik bij de big reveal op Schiphol Kopenhagen zou onthullen. Dat was niet zo: ik werd alsnog verrast, en wel met Gdańsk. Dat betekende natuurlijk ook dat ik de twee uur die ik had voordat mijn vlucht vertrok intensief besteed heb aan onderzoek, want de vliegveldboekhandel had geen reisgidsen voor heel Polen, laat staan voor een specifieke stad aldaar. Maar gelukkig is er het internet (ik had veel plezier van The Perfect Gdańsk Itinerary en van de blog van iemand die ook door srprs.me naar Gdańsk was gestuurd) en heb ik vrienden die mensen kennen die uit Polen komen en mij allerlei tips konden geven. Het was al snel duidelijk dat ik naar een stad ging met veel historie, geen sterrenrestaurants en beperkte winkelmogelijkheden.

Toen ik aankwam, had ik het vooral heel koud. Er lag zelfs nog een heel klein beetje sneeuw op het vliegveld (dat was overigens de enige keer dat ik sneeuw zag), maar goed, toen ik met de bus de stad in was gereden en was ingecheckt in mijn prachtige hotelkamer, heb ik een extra trui aangetrokken en ben ik de stad in gewandeld. De historische binnenstad van Gdańsk is echt prachtig: allerlei ouderwetse panden met mooie hoge gevels (ooit ontworpen door Nederlanders, en dat zie je). Het is een oude Hanzestad, die het in de Tweede Wereldoorlog zwaar heeft gehad. En zwaar is een understatement: we hebben allemaal op school geleerd dat de oorlog begon toen de Duitser Polen binnenviel, maar dat was dus in Gdańsk, wat twee dingen verklaart: dat ze een extreem uitgebreid museum hebben dat aan de Tweede Wereldoorlog is gewijd en dat alle gebouwen er bij nadere beschouwing een beetje raar uitzien. Net iets te schoon voor iets met een gevel die impliceert dat die er al 3 eeuwen staat, en dat klopt ook, want alle gebouwen uit de historische binnenstad zijn na de oorlog weer herbouwd, want in 1945 was er hoegenaamd niks over van Gdańsk. Aan het eind van de eerste dag had ik een flinke wandeling door de stad gemaakt, waarbij ik zo goed als alles wat ik op mijn kaart (gewoon een papieren kaart die ik bij de lokale VVV op het vliegveld had gescoord) als bezienswaardig had aangemerkt had gezien, en had ik anderhalf uur doorgebracht in het eerder genoemde museum over WO-II.

Omdat ik de stad al zo’n beetje had uitgespeeld op de eerste dag, had ik op de tweede dag een stuk minder te doen. En dat was prima, want ik was ook gewoon moe. Ik ben eerst helemaal losgegaan op het ontbijtbuffet in het hotel (dat blijft toch een van mijn grootste hobby’s) en toen nam ik de bus naar de Westerplatte, de plek waar de Duitser de stad is binnengevallen, en de enige locatie in Gdańsk die nog een Duitse naam heeft. Deze excursie was geen onverdeeld succes: ik bleek een bus hebben uitgezocht die wel in de buurt van de Westerplatte uitkwam, maar er zat een flinke waterpartij tussen, en als ik er echt heen wilde, moest ik weer terug de stad in, om dan weer met een andere bus weer die kant op te gaan. Daar had ik geen zin in, temeer daar ik geen buskaartje meer had en er nergens een kon kopen; in de stad waren bij alle haltes apparaten, maar daarbuiten dus niet. Gelukkig kon ik met de zoomfunctie van mijn telefoon een foto van het monument maken, en toen ben ik noodgedwongen zwartrijdend teruggegaan. Overigens ben ik zo’n nerd dat ik bij aankomst alsnog een buskaartje heb gekocht en dat meteen heb weggegooid, dus technisch gezien heb ik de lokale busmaatschappij geen złoty door de neus geboord, maar goed. Toen had ik nog een paar uur over voordat ik ging dineren, en die heb ik besteed in het totaal niet Oost-Europees aandoende Gdańsk Forum.

Bij mijn onderzoek op het vliegveld had ik dus de indruk gekregen dat er op het gebied van shoppen niet al te veel te beleven zou zijn in Gdańsk, en dat leek ook te kloppen, want zo’n beetje alle adresjes die ik had vergaard om te bedoeken waren inmiddels dicht, en het straatje waar je sieraden met barnsteen kan kopen deed me weinig – ik ben op zich al niet zo’n extreme barnsteen-fan, maar als je er te veel van bij elkaar doet, ziet het eruit als oranje plastic, en daar kreeg ik geen jeuk van aan mijn creditcard. Het leek er dus op dat al mijn złoty’s aan mijn kant van de balk zouden blijven, maar gelukkig was er een nieuwe ontwikkeling geweest. Al die blogs die ik bekeken had, waren van voor de corona-crisis, en hoewel die toestand veel bedrijven de kop heeft gekost, is er in Gdańsk ook iets nieuws opgekomen, namelijk het Gdańsk Forum, waar ik met weinig verwachtingen heen ging, en met een tas vol spullen vertrok: er was niet alleen een H&M, een Zara en een COS (waar ik op zich in Nederland ook prima heen kan gaan), maar ook een Sephora en een winkel waar allerlei design-mode met heel veel korting werd verkocht. Ik had eigenlijk alleen een nagelvijl nodig, maar uiteindelijk kocht ik ook een setje gezichtsreinigingsproducten van Fenty, een boel maskertjes van het Sephora-huismerk, en tot mijn eigen grote vreugde een armband en een paar schitterende groene suède laarzen van Alberta Ferretti. En om het te vieren kon ik zowaar even chillen bij Starbucks!

Bij een vakantie met mezelf hoort ook een diner met mezelf. Nou ja, ik heb alle maaltijden alleen genuttigd, maar ik wilde ook een avond heel erg lekker eten, dus ik ben op zoek gegaan naar het beste restaurant van Gdańsk, en met dank aan Caroline Verduin, een D66 collega uit Den Haag met Poolse roots, maakte ik een reservering voor dag 2 bij restaurant Correze, waar ik het volledige tastingmenu inclusief wijnarrangement heb genuttigd (voor weinig overigens; eten en drinken was supergoedkoop). Het was prachtig: de Poolse keuken heeft iets zuurdere smaken dan ik gewend ben, maar ik vond het allemaal heel fijn. Ik at knolselderijsoep met appel, tartaar van hert, tonijn met polenta, eendenborst met grapefruit en gingerbread ijs. Bij alle gangen zaten prima wijnen (uit Frankrijk en Duitsland – de sommelier was niet heel enthousiast over Poolse wijn) en ze vonden het maar medium raar dat ik er in mijn eentje was. Verder heb ik overigens tijdens mijn verblijf in Gdańsk maar in 1 restaurant gegeten: Mandu, ook een tip van Caroline, waar ik 2 keer heerlijke pierogi, dumplings met verschillende vullingen heb gegeten. Op de eerste dag at ik ze gestoomd en gevuld met bloedworst, met vooraf aardappelsoep met spek en als bijgerecht een zuurkoolsalade (de Poolse keuken bevat veel stevige kost en is ook wel een beetje een armemensenkeuken, maar ik klaar niet, want er gaat weinig boven het tevreden gevoeld van een buik vol aardappelsoep), en op de laatste dag at ik eerst zure roggesoep, toen op advies van de ober pierogi uit de oven met gehakt, cheddar, thousand island-dressing en augurk (’tastes like a cheeseburger’, zei hij, en dat was ook zo), met een koolsalade erbij. Beide keren was het lunch, en beide keren zat ik daarna zo vol dat ik ’s avonds niet meer hoefde eten.

De laatste dag stond in het teken van afronden: Gdańsk is op zich een stad waarin je aan drie dagen genoeg hebt, en dan ook echt wel klaar bent – ik zie mezelf daar niet zo snel terugkeren, dus ik moest in elk geval naar het barnsteenmuseum. Dat is het soort museum waar ik intens van kan genieten: een museum dat over 1 heel beperkt onderwerp gaat vind ik prachtig, en zeker als dat onderwerp me op zich niet zo heel erg interesseert (het visconserven-museum in Stavanger vond ik ook hilarisch). En dit museum voldeed aan alle eisen, want het was informatief, er waren prachtige dingen die van barnsteen gemaakt waren, zoals moderne sieraden met grote grillige stukken steen,  en tot mijn vreugde ook heel veel spuuglelijke items, zoals een zilveren mand met daarin allerlei barnstenen vruchten. Wat een feest. Daarna was ik op zich wel klaar, maar ik had nog een paar uur, die ik bij een andere Starbucks dan op dag 2 (blijkt Gdańsk toch een metropool te zijn) met mijn laptop heb doorgebracht, want er valt altijd wat te bloggen en als ik een beetje uitgerust ben is creatief bezig zijn voor mij toch wel een van de meest bevredigende vormen van ontspanning. En toen dat klaar was, hoefde ik alleen nog maar het handbagagekoffertje waar ik al mijn aanschaffen vakkundig in had getetrist op te halen en naar Lech Wałęsa Airport te gaan, om nog even een fles ‘Gdańsk Love’ vodka voor Michel en een fles chocolade-kersenlikeur voor mezelf te scoren. Ik heb echt genoten: ik ben er drie dagen helemaal uit geweest, ik heb gelezen, geschreven, gewandeld, gewinkeld, gegeten, gedronken, twee musea bezocht en heerlijk geslapen in een heel erg fijne hotelkamer. Gdańsk was dus om meer dan 1 reden een verrassing voor mij!