Flexitariër
Ik ben een groot vleeseter. Daarmee bedoel ik niet alleen dat ik graag en veel vlees eet, maar ook dat ik het meest houd van groot vlees: een forse côte de boeuf vind ik gewoon het mooiste wat er is. De gedachte alleen al aan de gebraden kip bij Mama Kelly wekt bij mij culinaire lustgevoelens op en de traditionele kalkoen met kerst maakt me altijd blij. Oh, en spek. Dat maakt alles beter. Maar helaas ben ik niet van de straat, zodat het moeilijk is om te doen alsof het eigenlijk wel allemaal ok is om vlees te eten. Dat is het namelijk gewoon niet. Los van het feit dat het zielig is voor de diertjes, want dat is het natuurlijk wel, is een dagelijkse vleesconsumptie niet zo best voor de natuur en wellicht ook niet voor mijn lichaam. Daar staat tegenover dat M nog veel meer een vleeseter is dan ik; de enige keer dat hij vegetarisch eet is als hij een pizza quattro formaggi consumeert, en zelfs dan heeft het meer met een liefde voor kaas te maken dan met consideratie voor het leven van een dier. Dat betekent dus dat het lastig zou worden om onze gezamenlijke maaltijden vegetarisch te maken – tenzij ik de intentie heb om 2 maaltijden per avond te koken, en die intentie heb ik niet – maar omdat ik toch zo vaak buiten de deur eet (en vaak alleen), heb ik nu het plan om als ik alleen eet zo vegetarisch mogelijk te eten.
Toen M een avond niet thuis was, heb ik mezelf getrakteerd op bovenstaande bietenpizza van Magioni. Getrakteerd inderdaad, want ik vond hem behoorlijk lekker. Nou komt dat voor een deel doordat ik al enthousiast raak van de gedachte dat ik een pizza met geitenkaas ga eten (ik deel ook M’s liefde voor kaas – flexiveganisme zou ik niet aankunnen), en voor een deel doordat ik zo van bietjes houd, maar deze pizza smaakte ook gewoon heel erg goed. Helaas eigenlijk weinig naar bietjes, maar goed, een kniesoor die erop let. Doordat er bietenpulp in het deeg zit, krijg ik minder calorieën binnen dan als ik een ‘echte’ pizza zou hebben gegeten, en doordat ze bietenpulp gebruiken, wordt een product dat anders als afval zou worden afgevoerd duurzaam ingezet, waardoor ik zowel de natuur als mijzelf als alle dieren die ik niet opeet help. Ik voelde me uitzonderlijk deugdzaam. Als ik op dinsdag alleen bij de Thai in Voorburg eet, bestel ik mijn schunnig hete curry met tofu, en tijdens alle snelle IDFA-maaltijden neem ik ook de vegetarische variant (liefst bij Sla, wat een topzaak is dat). En als ik ga lunchen met vrienden kan ik natuurlijk altijd de optie zonder vlees eten. Boterhammen met avocado en hummus zijn gewoon heel erg lekker, dus dat is echt geen straf. En als ik de gedachte dat het nog veel lekkerder zou zijn met spek weg kan blijven drukken, houd ik het nog wel even vol ook.
