srprs.me

Toen ik mijn srprs.me vakantie boekte, had ik vooral veel zin om een weekend in mijn eentje weg te gaan. Het was de 2016-versie van het grote masturdating-weekend van 2015, dat ik in Zwolle besteed heb, waarbij het de bedoeling was dat ik een paar dagen in een leuke stad zou zijn, met mijn laptop en ereader in een hotel, zodat ik nieuwe dingen kon zien en doen, en als ik daarmee klaar was, kon gaan lezen en schrijven. En bijslapen. En lekkere dingen kon gaan eten. Het maakte me eigenlijk niet zo heel veel uit waar ik heen zou gaan, merkte ik ook in de aanloop naar het weekend. Ik kon op de website zien hoe het weer zou worden, 14 tot 16 graden met meer dan een kans op regen, waardoor ik wist dat ik niet naar Scandinavië zou gaan en het vermoeden had dat ik ergens in Zuid-Europa zou zitten. M en ik dachten lang dat het Bratislava zou worden, mijn leerlingen dachten Mosul, maar dat bleek geen van beide waar: toen ik vrijdagochtend heel erg vroeg op Schiphol aankwam en mijn code in de site invoerde, werd mijn reisbestemming onthuld.

Malaga dus. M en ik zijn jaren geleden al eens in Malaga geweest, maar gelukkig kon ik me er weinig van herinneren. Dat kwam doordat het toen het begin- en eindpunt van een reis door Zuid-Spanje was en al die steden in mijn herinnering een beetje zijn samengevloeid, dus het was voor mij helemaal niet erg om nog een keer die kant op te gaan. Het eerste wat ik gedaan heb, nadat ik was ingecheckt, was een emmer koffie halen bij Starbucks en eens even stevig onderzoek doen naar wat ik allemaal in Malaga zou kunnen doen. En M laten weten waar ik heenging, want dat had ik hem beloofd. De vlucht heb ik slapend doorgebracht (dat is een speciale vaardigheid van mij, ik kan tegenwoordig tijdens het opstijgen al in slaap vallen), dus toen ik rond 10.00 het vliegveld verliet kon ik redelijk fit de bus naar het centrum betreden. Met de gps op mijn telefoon vond ik gemakkelijk een prettig café vol hipsterontbijtpotentieel, en daarna ging ik even mijn koffer dumpen in het hotel. Het was een prima hotel, met een eenvoudig kamertje, waar alles instond wat ik nodig had: een fijn bed, een bureau, prima WiFi, en een badkamer. Toen ben ik de stad gaan verkennen. Er waren 2 dingen die bezwaarlijk waren: het regende en het was Black Friday, waardoor het enorm druk was met natte mensen, maar goed, ik was er ook en ik was ook nat, dus dan mag je niet klagen. Ik ben naar de overdekte markt gelopen om naar de kraampjes te kijken en visjes te eten, toen ben ik weer gaan wandelen naar de pier, waar ik het Centre Pompidou bekeken heb, toen ging ik weer terug de stad in, waar ik een glaasje Pedro Ximenez heb gedronken en churros heb gegeten, en toen was ik zozeer nat en koud en moe dat ik in het hotel ben gaan douchen en de rest van de avond heb doorgebracht in mijn pyjama.

Ik ben dag 2 begonnen met een rondje hardlopen. Ik heb verder geen spectaculaire tijd neergezet, maar hardlopen in het buitenland is best een handige manier om sightseeing in de regen te combineren met sporten, want je verplaatst je sneller tussen de verschillende items door. Ik ben verder langs de zee gerend dan ik op de eerste dag was geweest, vooral omdat ik me afvroeg waar M en ik destijds hadden gegeten. Malaga is sinds wij er geweest zijn namelijk zo gepimpt dat het allemaal anders is, en het soort restaurant waar wij toen aten zie je bijna niet meer. Volgens mij is er nu een hitsige boulevard waar toen shabby restaurantjes zaten. Na het rennen was ik nog net op tijd voor het ontbijt bij het café tegenover het hotel. Daarna heb ik de middag besteed aan door de stad wandelen, nog steeds in de regen, en eten: eerst paella bij El Pimpi, een prachtige ouderwets restaurant, toen thee en matcha-taart bij La Teteria. Tussendoor bezocht ik het Picasso-museum, want dat hadden M en ik destijds overgeslagen; ik vond het een mooi museum, met een prettig overzichtelijke collectie. De Romeinse muurtjes in de kelder waren een onverwachte bonus. Na een paar uurtjes op de kamer ben ik weer de stad ingegaan om te eten, dit keer bij Los Gatos, waar ik jamón, croquettas en gestoofde varkenswang bestelde. Het mooiste aan dit restaurant was hoe ongelooflijk druk het was – ik stond samengeperst tussen anderen aan de bar te eten, het leek wel of ze niemand wegstuurden, ook al was er geen plek. Ik vond het al met al wel een mooi authentieke ervaring. Na het eten was ik zo moe en vol dat ik bijna meteen ben gaan slapen. Want daar was de reis natuurlijk ook voor.

Op dag 3, de laatste dag, regende het ook. Desondanks ben ik na het ontbijt verder gegaan met het project ‘Malaga-bekijken’: ik bezocht het Romeinse theater, want dat was tamelijk onvermijdelijk, en de Alcazaba, een mooie oude Moorse vesting op een heuvel, zodat ik ook nog eens een mooi uitzicht over de stad bleek te hebben. Daarna bleek de cathedraal, waar op vrijdag en zaterdag nog stevig entree werd geheven, op de Dag des Heren gewoon gratis, dus die heb ik ook nog even bezichtigd en geluisterd naar de enthousiast zingende non, die de hele tijd hetzelfde vers vals herhaalde. En omdat ik voor de zoveelste keer natgeregend was, vond ik het wel weer tijd voor taart. Ik had nog nooit red velvet taart gegeten, dus dat heb ik gedaan, en ik dronk daar een cafe bombon bij, want daar had ik iemand op de eerste dag over horen praten. Het is een soort koffie verkeerd, maar dan met gecondenseerde melk, en dat is best lekker. En best zoet overigens. Ik ben nog een klein beetje verder gaan wandelen, en toen was het tijd om op zoek te gaan naar de bus naar het vliegveld. Daar was ik ruim op tijd om even rustig naar alle winkels te kijken, temeer daar de vlucht stevig vertraagd was. Uiteindelijk was ik rond 01.00 thuis, net op tijd om nog even snel met M bij te kletsen, zodat ik de week met een minimaal slaaptekort kon beginnen.

Ik heb echt een heel mooi weekend in Malaga gehad. Ik vond het een prachtige stad, en ik heb veel gezien, gedaan en lekker gegeten. Kortom, bijna geen klachten. Er waren 2 dingen waar ik iets minder gelukkig over was, namelijk de terugreis, vanwege de vertraging en het feit dat ik mijn kekke handbagagekoffertje ineens toch moest inchecken (omdat iedereen met kekke handbagagekoffertjes reisde), waardoor ik bijna de laatste reguliere trein naar Leiden heb gemist, en de regen. Het regende namelijk eigenlijk gewoon het hele weekend non-stop, maar daar kon srprs.me niks aan doen, want het enige wat zij deden was mij in een koude maand naar een potentieel warm land sturen – dat het potentieel warme land dan vooral nat is is niet te voorzien. De vertraging lag ook buiten hun macht. Ik ben eigenlijk heel erg enthousiast over srprs.me, en ik zou het iedereen aanraden.* Sterker nog, ik ben mijn volgende al aan het plannen, dit keer samen met M. Want een gedeelde ervaring is ook wel weer eens leuk om op te doen.

* Als je een srprs.me wilt boeken, mail me dan even. Als ik je een uitnodiging stuur, krijg je €20 korting, en ik overigens ook. Win-win dus.