Trots op mezelf – oktober

Inmiddels kom ik er bij het maken van het maandelijkse ‘dingen waar ik trots op ben’-lijstje achter dat ik regelmatig vooral trots ben op het feit dat ik mijn werk op school doe en daarnaast ook nog best een rijk cultureel leven heb, maar ja, om er nou gewoon trots op te zijn dat je leeft zoals je wilt leven is misschien niet echt de bedoeling van het voornemen dat ik in januari voor mezelf heb geformuleerd. Toch is het zo. Maar los daarvan ben ik op een heleboel andere dingen ook trots – dus genoeg reden om toch tussen het leven zoals ik wil leven door nog een mooi lijstje samen te stellen.

1. Bij de personeelsactiviteit heb ik me voor de verandering een keer niet aangemeld voor de museum-optie, maar om te gaan boulderen. Iets wat ik nog nooit had gedaan en nog een keer wilde proberen, dus daar was ik al trots op, maar waar ik ook trots op ben is dat ik, toen na een paar mislukte pogingen bleek dat ik verre van een natuurtalent ben, gewoon ben gestopt en collega’s ben gaan aanmoedigen. Ik had weinig zin om anderhalf uur lang te falen en ga nog wel een keertje oefenen als er niemand bij is, want ik vond het stiekem best wel leuk.
2. Los van het boulderen heb ik sowieso veel gesport deze maand. Ik ben een paar keer gaan boksen en ik heb een yogaschool gevonden waar ze fijne lessen geven. Bovendien heb ik iets beter op mijn eten gelet, wat misschien nog niet het gewenste gewichtsverlies tot gevolg heeft gehad, maar wel in elk geval iets minder boosheid op mezelf, en dat is op zich al een prestatie.
3. Ik heb eigenhandig, na een drama met een verloren sleutel waar ik helemaal niet trots op ben, een cilinderslot vervangen in de voordeur. Meestal vind ik bij voorbaat dat ik dat soort dingen niet kan en ga ik dan zitten wachten tot Michel het doet, waarbij ik dan aan de zijlijn coachende opmerkingen maak, maar nu heb ik het helemaal zelf gedaan, met mijn eigen kekke gereedschapsboxje van Ikea.
4. Toen vorige week onverwachts iets heel naars op school gebeurde en ik op een congres in Amersfoort was, heb ik het advies van de baas om niet naar school te komen naast me neergelegd en ben ik naar Voorburg gegaan, waar ik helemaal niets onmisbaars heb gedaan, maar wel door er te zijn een aantal mensen de zorg gegeven die ze op dat moment nodig hadden.
5. Ik heb een mooie speech geschreven voor een bruiloft en die daadwerkelijk gehouden, en het was een groot succes. Überhaupt gevraagd worden om op een bruiloft als BABS op te treden is al reden tot trotsheid, maar het dan ook nog op een manier te doen dat je na afloop een heleboel complimenten krijgt, is al helemaal een reden om jezelf met jezelf te feliciteren, en dat heb ik dus ook met veel genoegen gedaan.