-
De dag coördineren
Als er iets is wat ik verschrikkelijk vind, is het surveilleren. Ik vertoon veel kenmerken van een stevige ADD, waar ik overigens nooit een officiële diagnose voor heb gehaald, want dat leek me niet nodig – ik heb er ook voordeel van (het is zo leuk om mij te zijn en door een stad te lopen, bijvoorbeeld) en ik zou sowieso geen medicatie willen, dus ik laat het lekker bij het vermoeden en de uitspraken van nogal veel mensen die geworteld zijn in het onderwijs en mij hebben zien opereren, inclusief die van mijn moeder: ‘Als ik jou nu in de klas zou hebben, had ik je echt wel laten…
-
Trots op mezelf – mei
We zitten weer rond de helft van de maand, dus ik mag in het kader van mijn goede voornemens weer even uitleggen waarom ik trots op mezelf ben – en daar is op zich altijd wel een reden voor, al moet ik bekennen dat ik vooral trots op mezelf ben in de dagen nadat ik het ’trots op mezelf’-lijstje van de maand heb opgesteld. Maar goed, als dat is wat ik ervoor nodig heb om mezelf even 48 uur supertof te vinden, dan zij dat zo. Ik zou me bijna afvragen waarom ik niet om de 2 dagen zo’n lijstje maak, want dan zou ik permanent trots zijn, maar ik vermoed dat…
-
Stonecamp 2022
Mensen zijn altijd best verbaasd als ze horen dat ik, een classica met een duidelijke voorkeur voor Grieks boven Latijn, maar een paar keer in Griekenland ben geweest. Ik heb grote delen van het land niet gezien, en ik schaam me daar op zich niet voor, want ik ben een tekstenvrouw (en teksten kun je overal lezen), ik ben niet zo iemand die je alleen maar de fundamenten van wat ooit een tempel is geweest hoeft te tonen om vervolgens een volledige mentale reconstructie van wat daar gestaan moet hebben te kunnen maken en ik ben van mening dat de Grieken na de oudheid eigenlijk niet zo heel veel meer…
-
Tot zover april
Ik wil niet de indruk wekken dat ik een enorme globetrotter ben, want als iemand het me zou vragen zou ik nog altijd beweren dat ik ‘niet zo’n reizer’ ben, maar ik moet nu toch constateren dat ik voor de tweede achtereenvolgende maand in een buitenland mijn einde van de maandblog zit te schrijven. Van Gdańsk naar Rome in een maand, en er zat nog een boel tijd tussen, waarin ik ook niet stil heb gezeten. Gelukkig niet, want zo zit ik in geen enkele wedstrijd – dat is mijn kracht en mijn zwakte. Cultuur van de maand: Omdat ik de maand begon in Gdańsk en ik daar niet alleen was om mooie laarzen te…
-
Trots op mezelf – april
Het is weer tijd om mezelf eens even lekker te hypen. Ik heb besloten om mezelf in januari, in het kader van de goede voornemens, maandelijks te vieren, door een lijstje te maken van redenen waarom ik trots op mezelf ben, en ik moet zeggen dat het me opvalt dat ik in de loop van de maand actief bezig ben naar het zoeken van dingen voor het lijstje. Dat lijkt me een mooi systeem: dingen doen waar ik mezelf trots mee maak, om het vervolgens hier in een overzichtje te kunnen presenteren. Wie weet komt er ooit een moment dat alleen fase 1 (zelf trots zijn) genoeg voor me is, maar…
-
Tot zover maart
Wow, maart was wel een maand die ik voorlopig nog wel even gaan onthouden. Alles zat erin: buitenlandse reizen, enorme gezondheidsdrama’s, etentjes, eindes der tijden, noem maar op. Terwijl ik dit schrijf zit ik in Gdansk, alwaar ik in mijn eentje een paar dagen weg ben om even tot rust te komen van alles, en ik kan jullie naar alle eerlijkheid zeggen dat ik die rust keihard nodig heb. Maar er waren ook mooie dingen, eigenlijk best wel veel, dus laten we het zuur en het zoet even gezamenlijk proeven. Cultuur van de maand: Gelijk al op 1 maart bezocht ik samen met Michel de Mucha-tentoonstelling in het Kunstmuseum Den Haag,…
-
Tegeltjeswijsheid
Een van de dingen waar ik dagelijks veel plezier aan beleef is de ‘Moet ik dit nu doen?’-mok die ik een tijdje terug op uitnodiging van de Fotofabriek mocht laten maken. Het was een uitspraak van Cynthia Schultz, met een vraag die zeer op mij van toepassing was. En is, want hoe inspirerend een mok ook kan zijn, ik ben nog steeds geneigd om zodra ik een idee of verzoek krijg meteen in de houding te springen, zonder me af te vragen of ik wel de meest aangewezen persoon ben, of of het meteen moet, of of ik niet beter mijn energie ergens anders in zou kunnen steken. Maar goed,…
-
Tot zover februari
Februari ging sneller voorbij dan gedacht, en dan niet alleen omdat het een kortere maand is – al helpt dat natuurlijk wel. Het was gewoon heel erg druk. Of liever vol, want ik hou niet zo van de term ‘druk’. Maar goed, dan was het wel een ramvolle maand. Heerlijk. Ik heb zo veel gedaan en zo veel mensen gezien, dat ik er enerzijds echt heel erg moe van ben en anderzijds heel veel zin heb om zo verder te gaan. Ik ben benieuwd hoe ik maart uitkom… Cultuur van de maand: Helemaal aan het begin van de maand bezocht ik het Depot van Boijmans, en dat vond ik prachtig. Op de…
-
Trots op mezelf – februari
In de blog over mijn goede voornemens lanceerde ik, onder meer, het project dat ik trots wil zijn op hoe ik eruit zie. Dat is natuurlijk een doorlopend project, dat ik heus niet ineens kan hebben afgerond, maar het heeft me wel geïnspireerd om elke maand zo rond het midden van de maand aan jullie de redenen waarom ik trots op mezelf ben te presenteren. Want luister, als je jezelf geen schouderklopjes geeft, wie gaat het anders doen? Ik heb er weer een behoorlijk eventful periode opzitten, dus genoeg om trots op te zijn! Ik heb binnen de 52 weken die ervoor stonden (er kwam elke week een les uit en ik heb…
-
Dingen die weer mogen
De persconferentie van vorige week bracht dan toch eindelijk de verlichting waar zo’n beetje heel Nederland op zat te wachten. Ik hoop maar dat de nieuwe maatregelen meer zijn ingegeven door wetenschappelijke overwegingen dan door wat in het journaal steeds ’toenemende maatschappelijke druk’ genoemd wordt, maar wat ik eerder zie als constante superspread-demonstraties van mensen die boos zijn omdat ze vinden dat ze er recht op hebben om zo veel mogelijk virusvarianten te verspreiden onder het mom van vrijheid. Maar goed, om maar weer even scorebordjournalistiek te bedrijven: we mogen weer dingen van ome Mark en ome Ernst, die ik uit pure dankbarheid nooit meer ‘Magere Hein’ zal noemen. We…